امیر بیان علی (ع) می فرمایند: آن که کلامش زیاد باشد، لغزشش زیاد خواهد بود و آن که لغزشش بسیار باشد، حیایش کم می شود. هر که حیایش کم شود،پارسایی اش اندک می شود و هر کس که پارسایی اش اندک شود، قلبش خواهد مُرد و آن کس که قلبش بمیرد، گرفتار دوزخ خواهد شد.

 (متقی هندی، کنزالعمال، ج 2، ص 112.)

 با آن که سخن به لطف آب است       کم گفتن هر سخن ثواب است

 آب از چشمه زلال خیز      از خوردن پُر ملال خیزد

 کم گوی و گزیده گوی چون دُر      ّ تا زاندک تو جهان شود پر   

 ( نظامی گنجوی)