بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

ﻳﺰﻳﺪ ﺑﻦ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻧﺎﻡ ﮔﺬﺍﺭﺩ، ﻭﻗﺘﻰ ﻳﺰﻳﺪ ﻣﺮﺩ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﻣّﺎ ﭘﺴﺮ ﻳﺰﻳﺪ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ: ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ! ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻳﻠﻰ ﺑﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎﺧﺸﻨﻮﺩﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﻫﻢ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻢ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﻰ ﻣﺎ ﺷﺪﻳﺪ.

ﺟﺪّﻡ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺑﺎ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﻴﺶ ﻗﺪﻣﻰ ﻭ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺍﺳﻠﺎﻡ، ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺟﻨﮕﻴﺪ ﻭ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﭼﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺯﺷﺘﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻛﺎﺭﻫﺎﻯ ﺯﺷﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﺍﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻮﺭ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺖ. ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺑﻪ ﭘﺪﺭﻡ ﻳﺰﻳﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﺍﻭ ﻫﻢ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﻛﺎﺭﻫﺎﻯ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﻜﻮ ﺩﺍﻧﺴﺖ، ﻣﺪﺕ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻭ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﻓﺴﺎﺩﺵ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺯﺷﺘﺶ ﻏﻢ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﻣﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ: ﺍﻳﻨﻚ ﻣﻦ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻧﻔﺮ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻰ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺑﻪ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻡ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﺴﭙﺎﺭﻳﺪ. ﻣﺮﻭﺍﻥ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻋﻤﺮ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻴﺪ. ﺍﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ: ﺍﻯ ﻣﺮﻭﺍﻥ! ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺒﻜﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﻨﻢ ﺩﻭﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ؟ ﻭﺍﻟﻠﱠﱠﻪ! ﺍﮔﺮ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻏﻨﻴﻤﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﻬﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺷﺮّ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺴﻞ ﺍﺑﻮﺳﻔﻴﺎﻥ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﺮ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁﻣﺪ.

ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﻟﻜﻪ ﺧﻮﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﻮﺩﻯ. ﭘﺴﺮﺵ ﮔﻔﺖ: ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﺗﺸﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺣﻖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻏﺼﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺁﺗﺶ، ﻋﺬﺍﺑﺶ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.(۱)
ﺑﺤﺎﺭﺍﻟﺎﻧﻮﺍﺭ، ﺝ 46، ﺹ1۱۲

آقا ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ:

ﺍِﻧﱠﱠﻜُﻢْ ﺍِﻟَﻰ ﻋِﻤﺎﺭَﺓِ ﺩﺍﺭِ ﺍﻟْﺒَﻘﺎﺀِ ﺍَﺣْﻮَﺝُ ﻣِﻨﻜُﻢْ ﺍِﻟَﻰ ﻋِﻤﺎﺭَﺓِ ﺩﺍﺭِ ﺍﻟﻔَﻨﺎﺀِ.

ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺁﺑﺎﺩﺍﻧﻰ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻘﺎﺀ (ﺁﺧﺮﺕ) ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﺑﺎﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻓﻨﺎ (ﺩﻧﻴﺎ) ﻫﺴﺘﻴﺪ.
غرر الحکم