#حضور_قلب_در_نماز

  حواس پرتی در نماز و درمان آن

   در نمازی كه می خوانیم، انواع تصورات خیالی وجود دارد، مگر كسانی كه قوه خیال را كاملا تربیت كرده و متمركز بر نماز كرده باشند.

 گاهی آنچه در نماز به ذهن خطور می كند، انجام كار خیری است؛ مثلا نمازگزار در این تصور است كه چگونه بعد از نماز سخنرانی كند و یا با فلان بزرگ یا دوست، چگونه گفت وگو كند.

 و یا انجام كار شری است، مثلا در این تصور است كه چگونه بر سر دیگری كلاه بگذارد و… .

  گاهی آنچه در خاطر و خیال می آید، صرف خیال است و آن یا خیال پسندیده است مثلا (در خاطر خود بگذراند كه پولدار شود تا بتواند گرسنگانی را سیر و برهنگانی را لباس بپوشاند و…) و یا خیال فاسد می باشد (مثلا در خاطر خود لذت گناه و چگونگی آن را بیاورد و با آن دلخوش كند).

  پس آنچه كه در قوه خیال ما می آید از این چهار حالت خارج نیست، اگر چه گاهی در نماز قوه خیال در امور پسندیده فعالیت می كند ولی در جهت كسب حضور قلب، خیال در امور پسندیده هم باید كنترل شود و از پرواز آن به امور مختلف، خوب نگه داشته شود تا قلب یكسره متوجه خداوند شود.