در هنگام جنگ جهانی دوم بعد از چند هفته بالاخره یک سرباز موفق میشود چند روز مرخصی بگیرد.
وقتی به محل سکونت خود میرسد متوجه یک کامیون حامل تعدادی جنازه میشود که بسمت قبرستان میرفت وخبر دار میشود که دشمن آن منطقه را بمباران کرده است لذا برای آخرین بار قصد داشت به جنازه همشهریهایش نگاهی بیندازد که متوجه میشود کفشی در میان اجساد وجود دارد که شباهت به کفش همسرش دارد وبسرعت بسمت خانه میدود ومتوجه میشود خانه اش ویران شده لذا پس از این شوک بزرگ خود را به کامیون میرساند وآن جنازه را تحویل میگیرد که در قبرستان دسته جمعی دفن نشود وبا مراسم واحترام خاص دفن نماید ولی متوجه میشود جنازه همسرش هنوز نفس میکشد.
لذا او را به بیمارستان میرساند و آن زن زنده میماند.
وسالها بعد صاحب فرزندی از آن زن میگردد.
زنی که قرار بود زنده بگور شود.
اسم کودکی که دنیا آمد ولادمیر پوتین رئیس جمهور فعلی روسیه است.

این داستان را هیلاری کلینتون در کتابش بنام گزینه های سخت قید شده است.

امروز با مردی که در حال عبور بود برخورد کردم

اووه! معذرت میخوام. من هم معذرت میخوام. دقت نکردم …

ما خیلی مؤدب بودیم

 من و این غریبه خداحافظی کردیم

و به راهمان ادامه دادیم

کمی بعد از آنروز، در حال پختن شام بودم

فرزندم خیلی آرام کنارم ایستاد

همین که برگشتم به او خوردم و تقریبا انداختمش

با اخم گفتم:

” اه ! از سر راه برو کنار – چرا تو دست و پامی”

قلب کوچکش شکست و رفت

نفهمیدم که چقدر تند حرف زدم

وقتی توی رختخوابم بیدار بودم

صدای درونم گفت: وقتی با یک غریبه برخورد میکنی، آداب معمول را رعایت میکنی

اما با بچه ای که دوستش داری بد رفتار میکنی…

در خانه با آنهایی که دوستشان داری چطور رفتار می کنی؟!

آیا میدانستید که اگر فردا بمیرید

شرکتی که در آن کار میکنید

به آسانی درظرف یک روز برای شما جانشینی می آورد؟

اما خانواده ای که به جا میگذارید

تا آخر عمر فقدان شما را احساس خواهد کرد.

و به این فکر کنید که ما خود را وقف کار می کنیم و نه خانواده مان …..

چه سرمایه گذاری ناعادلانه ای

چوب تنبيهِ خدا نامرئیست و صدا ندارد

نه كسی ميفهمد، نه صدايی دارد…

يك شبی يك جايی…

وقتی از شدت بغض نفست ميگيرد…

خاطرت می آيد…

كه شبی يك جايی،

باعث و بانی يك بغض شدی،

و دلی سوزاندی…

آن زمان فكر نميكردی بغض،

پا پی ات خواهد شد

و شبی يك جايی…

می نشيند سر راه نفست…

و تو هم بالاجبار

هر دقيقه صد بار…

محض ازادی راه نفست،

بغضت را می شكنی

اين چوبِ خداست

#حواسمان_باشد_هیچ_دِلی_را_نشکنیم!

#تلنگــــــر

 یک گل وقتی شاداب و باطراوت است که لقمه های پاک در اختیارش قرار بگیرد:

آب پاک
خاک پاک

 ما آدم ها هم همینطوریم، یعنی وقتی شاد و شاداب و سرزنده و سرحال هستیم که مواظب لقمه هایمان باشیم،لقمه هایمان پاک و طیب و طاهر باشند.

این است که قرآن کریم نصیحت میکند:
وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ (سوره بقره/ آیه ۱۸۸)

یعنی مردم لقمه های حرام را مصرف نکنید
 

چرا؟
 چون افسرده میشوید، ناراحت می شوید پژمرده می شوید،خشک میشوید.
 
آزرده خاطر میشوید و آسیب می بینید.

*امید یعنی اینکه بدونی برای انجام کارهای بزرگ*

*همیشه نمیشه یک گام بزرگ برداشت*

*گاهی وقت ها هم باید یه عالمه گام کوچیک برداریم !*

همه آدمها
ظرفیت بزرگ شدن را ندارد
اگر بزرگشان کنیم
گم میشوند و
دیگر نه شمارا میبینند و
نه خودشان را
بیاییم به اندازه آدم ها
دست نزنیم…

 لبخند بزن ؛
به نسیمی که مدام نوازشت می کند
و به بلبلانی که با حس و شوقی وصف ناپذیر
برایت ترانه ای عاشقانه سر می‌دهند
لبخند بزن به دیروزی که خوش بود
و به امروزی که زیباست
و به فردایی که رویایی خواهد بود
 
لبخند بزن به آسمانی که برای لطافت زمین زیر پایش ،
اشک شوق جاری می‌سازد
لبخند بزن به شقایق ها ،
نیلوفرهای آبی و نرگس ها
لبخند بزن به خدایی که با نعمت هایش ،
لبخند را میهمان لبهایت می‌کند

ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﯽ چقدﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﻬﻢ ﻭ ﻋﺰﯾﺰ ﻫﺴﺘﯽ؟
ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﺳﺮﺍﻏﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﮕﯿﺮﯼ !
ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﻟﻮﺱ ﮐﻨﯽ، ﻧﻪ ﻫﺮﮔﺰ .
ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﻭﻇﯿﻔﻪ ﯼ ﺳﺮﺍﻍ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻦ.ﺩﺭ ﺍین صورت ﯾﺎ ﺩﻟﺘﻨﮕﺖ می شوند ﻭ ﯾﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ می کنند !
ﺍﮔﺮ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻧﺖ ﺷﺪﻧﺪ ﻗﺪﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ
ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ، به رﺍﺣﺘﯽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺸﺎﻥ ﮐﻦ …
ﻫﻤﯿﺸﻪ ” ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ” ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ، ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﯿﺖ ﻧﯿﺴﺖ…

#الهی_قمشه_ای

  بعضی حرف ها از هر طوفانی سهمگین تر و از هر آتشی سوزاننده ترند.

  گاهی کمی تأمل قبل از حرف زدن، نه آتش به پا می کند و نه طوفان به راه می اندازد.

  از سرور و آقای ما حضرت رسول صلی الله علیه و آله چنین نقل شده است:
“زبان مؤمن در پس دل اوست؛ هرگاه بخواهد سخن بگويد درباره ی آن مى انديشد و سپس آن را مى گويد. اما زبان منافق جلوى دل اوست؛ هرگاه قصد سخن كند آن را به زبان مى آورد و درباره ی آن نمى انديشد.”
  تنبيه الخواطر، ج1، ص 106

سکوت کن هنگامی که نمیدانی چه بگویی ؛
چه پاسخی دهی ؛
ویا چطور بگویی ؛ فقط سکوت کن.

گاهی نگفتن شیرین تر از گفتن سخنان آشفته است ؛
که در لحظه تو را سبک می کند ….
در آن لحظه سکوت کن.

یک وقتهایی سعی کن چشمهایت را ببندی بر حرفهای نیش دار ؛
و به زبانت اجازه دهی سکوت را تمرین کند.

دقیقه هایی که حس انفجار در سلولهایت تو را از درون می خورد ؛
سکوت را تجربه کن ؛
تا ذهنت با قلبت مشورت کند و تصمیمی درست بگیرد .

یک وقتهایی ” سکوت ” پاسخ همه دردهاست…

ﺑﺘﺮﺱ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﯽ .
. .
ﺍﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺯﺩ . . .
ﻭ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺏ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺏ ﺗﺮ ﯾﺎﺩﺵ ﻣﯿﻤﺎﻧﺪ .
. .
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﯿﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﺮﺕ
ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺸﯿﺪ . . .
ﻭ ﺗﻮ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺭﮎ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ ﭼﺮﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ :
ﺩﻧﯿﺎ ﺩﺍﺭ ﻣﮑﺎﻓﺎﺕ ﺍﺳﺖ……!

متن بسیار جالبی است!
.
 تخم مرغ ..!
یک رنگ است ..!
اما ..!
وقتی شکستیش ..!
دو رنگ می شود ..!
پس انتظار نداشته باش ..!
آدمی را ..!
که شکستی ..!
با تو یک رنگ باشد.
ﺍﻧﮕﺸﺘﻬﺎﯼ ﺩﺳﺘﻤﺎﻥ
ﯾﮑﯽ ﮐﻮﭼﮏ ، ﯾﮑﯽ ﺑﺰﺭﮒ
ﯾﮑﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﯾﮑﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ
ﯾﮑﯽ ﻗﻮﯼ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺿﻌﯿﻒ
ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭽﮑﺪﺍﻡ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ …
ﻫﯿﭽﮑﺪﺍﻡ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﻟﻪ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ
ﻭ ﻫﯿﭽﮑﺪﺍﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺗﻌﻈﯿﻢ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ
ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﯾﮏ ﺩﺳﺖ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ
ﮔﺎﻩ ﻣﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑاشیم , ﻟﻬﺶ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ پایین تر ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﺮﺳﺘﯿﻢ
ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻨﮑﻪ ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ،
ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺎﺳﺖ ,
ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﺎ ،!
ﺍﻧﮕﺸﺖ ها اینگونه ساخته شده اند. از ساختار انگشتانمان یاد بگیریم،ﺑﺎﻫﻢ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ،
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻟﺬﺕ ﯾﮏ ﺩﺳﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﻔﻬﻤﯿﻢ.
جمله انرژي بخش:
وقتي کسي تورا مي رنجاند …
ناراحت نشو!!!
چون اين قانون طبيعت است!!!
که درختي که شيرين ترين ميوه ها را دارد
بيشترين سنگ ها را مي خورد….

گوته نويسنده و نقاش بزرگ آلماني،
“آرامش” را اينگونه تعريف مي کند؛
“آرامش"، پيامد انديشيدن نيست!
بلکه “آرامش"، نیاندیشیدن به گرفتاري ها و چالش هايي است که ارزش، “انديشيدن” ندارند!!!!
 

مدرسه ای اقدام به بردن دانش آموزانش به اردو میکنه، که در مسیر حرکت اتوبوس به یک تونل نزدیک می شوند که نرسیده به آن تابلویی با این مضمون دیده میشود که حداکثر ارتفاع سه متر، و ارتفاع اتوبوس هم سه متر.

ولی چون راننده قبلا این مسیر رو اومده بود با کمال اطمینان وارد تونل میشود و ولی سقف اتوبوس به سقف تونل کشیده می شود و در اواسط تونل توقف میکند.
پس از آروم شدن اوضاع مسولین و راننده پیاده میشوند.
پس از بررسی اوضاع مشخص میشود که یک لایه آسفالت جدیدی روی جاده کشیده شده که باعث این اتفاق شده و همه به فکر چاره افتادند
یکی به کندن آسفالت و دیگری به بکسل کردن با ماشین سنگین دیگر و …
اما هیچکدام چاره ساز نبود.

پسر بچه ای از اتوبوس پیاده شده و گفت که راه حل این مشکل را من میدونم، که یکی از مسوولین اردو بهش گفت که برو بالا پیش بچه ها و و از دوستات جدا نشو!!

پسر بچه با اطمینان کامل گفت که به خاطر کوچکیم دست کمم نگیر و یادت باشه که سر سوزن به این کوچکی چه بلایی سر بادکنک بزرگ در می آره

مرد از حاضر جوابی کودک تعجب کرد و راه حل از او خواست.

بچه گفت که پارسال در یک نمایشگاهی معلممان یادمان داد که از یک مسیر تنگ چه جوری عبور کنیم و گفت که برای اینکه دارای روح لطیف و حساسی باشیم باید درونمان را از هوای نفس و باد غرور و تکبر و طمع و حسادت خالی کنیم و در اینصورت می توانیم از هر مسیر تنگ عبور کنیم و به خدا برسیم.

مسوول به او گفت که بیشتر توضیح بده.

پسر بچه گفت : که اگر بخواهیم این مساله را روی اتوبوس اجرا کنیم باید باد لاستیکهای اتوبوس را کم کنیم تا اتوبوس از این مسیر تنگ و باریک عبور کند .

پس از این کار اتوبوس از تونل عبور کرد.

خالی کردن درون از هوای کبر و غرور و نفاق و حسادت؛ رمز عبور از مسیرهای تنگ زندگی است .

آدمها شبیه لیوانند
ظرفیتهایی مشخص دارند
بعضی به اندازه استکان،
بعضی فنجان ،
بعضی هم یک پارچ بزرگ
وقتی بیش از ظرفیت لیوان در آن آب بریزی، سر ریز میشود،
خیس میشوی
حتی گاهی که در اوج بدشانسی باشی
و در لیوان به جای آب
شربتی چیزی را زیادی ریخته باشی
وسرریز شده باشد ،
لکه ش تا ابد بر روی لباست میماند.
آدمها مثل لیوان میمانند
ظرفیت هایی مشخص دارند
لطفا” قبل از ریختن مهر و عطوفت در پیمانه های وجودیشان ،
ظرفیتشان را بسنج
به اندازه محبت کن
اگر اینکار را نکنی ،
اگر زیادی محبت کنی
اگر سر ریز شدند و محبت بالا آوردند ،
باد الکی به غبغب انداختند
ان موقع فقط از خودت
و عملکرد خودت عصبانی باش
نه از آدمها که شبیه لیوانند
 

 یک شمع اگر خاموش باشد ارزشی ندارد و هیچ کس دور شمع خاموش جمع نمی شود و آن را در برابر خود نمی گیرد…

‼️اما همین شمع وقتی روشن شود، یک جایگاه دیگری پیدا می کند، او را پیش رو می گذارند و دورش حلقه می زنند…

 هدایت برای انسان مثل روشنی برای شمع است…

 انسان وقتی هدایت شد، ارزش پیدا می کند،عزت پیدا می کند…

 لذا در جامعه می گوید:
《اعزكم بهداه》
خدا شما را عزت بخشيد عزیز کرد.

 به خاطر چه

به خاطر هدایت، یعنی گمراهی آدم را خوار و ذلیل می کند و آن چیزی که انسان را عزیز می کند و عزت می بخشد و عزت مند می کند، هدایت الهی است…

  #حجت_الاسلام_و_المسلمین_رنجبر

  انسانهای صادق به صداقت حرف هیچکس شک نمی کنند و حرفِ همه را باور دارند،

انسانهای دروغگو تقریبا حرف هیچکس را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ می گویند.

انسانهای امیدوار همواره در حال امیدوار کردن دیگرانند،
انسانهای نا امید همیشه آیه یاس می خوانند.

انسانهای حسود همیشه فکر می کنند که همه به آنها حسادت می کنند.
انسانهای حیله گر معتقدند که همه مشغول توطئه هستند،
انسانهای شریف همه را شرافتمند می دانند. انسانهای بزرگوار بیشترین کلامشان،
تشکر از دیگران است.

جمله ای زیبا از حضرت علی(ع)

نه سفیدی بیانگر زیبایی است..
و نه سیاهی نشانه زشتی.. ..کفن سفید اما ترساننده است
و کعبه سیاه اما دوست داشنتی است.. انسان به اخلاقش هست نه به مظهرش…. قبل از اینکه سرت را بالا ببری و نداشته هات را به پیش خدا گلایه کنی.. … نظری به پایین بینداز و داشته هات را شاکر باش
انسان بزرگ نمیشود ، جز به وسیله ی فكرش ، شریف نمیشود ، جز به واسطه ی رفتارش ، و قابل احترام نمیگردد ، جز به سبب اعمال نیكش…… …

: وقتى می شود دقایق عمرت را با آدم هاى خوب بگذرانى، چرا باید لحظه هایت را صرف آدم هایى کنى که با دل هاى کوچکشان مدام درگیر حسادت ها و کینه ورزى هاى بچه گانه اند …
یا مدام براى نبودنت…
براى خط زدنت تلاش مى کنند؟…

نه! همیشه جنگیدن خوب نیست!…
من همیشه جنگیده ام تا چیزى را عوض کنم…

اما این روزها فهمیده ام که با آدم هاى کوته نظر نباید جنگید…

فهمیده ام براى اثبات دوست داشتن نباید جنگید…

براى به دست آوردن دل آدم ها نباید جنگید…

براى اثبات خوب بودن نباید جنگید…

این روزها نسخه فاصله گرفتن را مى پیچم براى هر کسى که رنجم مى دهد…

از آدم هایى که زیاد دروغ مى گویند…
فاصله می گیرم…

از آدم هایى که زیاد ظلم می کنند…
فاصله می گیرم…

از آدم هایى که حرمتم را نگه نمی دارند…
فاصله می گیرم…

با حقارت برخى آدم ها و دل هایشان نباید جنگید…

باید نادیده شان گرفت …
و گذشت …
و بخشیدشان…
نه براى این که مستحق بخشش اند…
براى این که من مستحق آرامشم…..

شجاع ترین آدمها کیا هستند ؟

معلم به بچه ها گفت :
” تو یه کاغذ بنویسید به نظرتون شجاع ترین آدما کیان ؟
بهترین متن جایزه داره “

یکی نوشته بود:
غواص که بدون محافظ تواقیانوس با کوسه ها شنامیکننه
یه نفر نوشته بود :
اونا که شب میتونن تو قبرستون بخوابن
یکی دیگه نوشته بود :
اونایی که تنها چادرمیزنن تو جنگل از حیوونا نمیترسن . و…

هر کی یه چیزی نوشته بود اما
این نوشته دست ودلشو لرزوند ، تو کاغذ نوشته شده بود :
” شجاع ترین آدما اونان کـه خجالت نمیکشن و دست پدرمادرشونو میبوسن…نه سنگ قبرشونو…!!! “

قطره اشکی بر پهنای صورت معلم دوید.به همراه زمزمه ای …
افسوس منهم شجاع نبودم…

یادمون باشه
تو خونه ای که [بزرگترها] کوچک میشن
[کوچکترها] هرگز بزرگ نمیشن

اگر به جای گفتن:
دیوار موش دارد و موش گوش دارد،
بگوییم:
ملائکه در حال نوشتن هستند…

نسلی از ما متولد خواهد شد که به جای مراقبت مردم، “مراقبت الله"را در نظر دارد!

قصـه از جایی تلخ شد که در گوش یکدیگر با عصبانیت خواندیم:
بچه را ول کردی به امان خـــدا
ماشین را ول کردی به امان خـــدا
خانه را ول کردی به امان خـدا
واینطور شد که “امان خـــدا” شد؛ مظهر ناامنی!

ای کاش میدانستیم امن ترین جای عالم، امان خداست….