انسانهای صادق به صداقت حرف هیچکس شک نمی کنند و حرفِ همه را باور دارند،

انسانهای دروغگو تقریبا حرف هیچکس را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ می گویند.

انسانهای امیدوار همواره در حال امیدوار کردن دیگرانند،
انسانهای نا امید همیشه آیه یاس می خوانند.

انسانهای حسود همیشه فکر می کنند که همه به آنها حسادت می کنند.
انسانهای حیله گر معتقدند که همه مشغول توطئه هستند،
انسانهای شریف همه را شرافتمند می دانند. انسانهای بزرگوار بیشترین کلامشان،
تشکر از دیگران است.