تنها راه تجربه است..

تا تجربه اش نکنی، تا چیزی را نزیسته باشی هر کسی به تو از هرچه که لمسش نکرده ای بگوید بی معناست.

بی معناست اگر بعد از شکستی یا پس از مرگِ عزیزی بهت بگویند زندگی ادامه دارد و انتظار داشته باشند تو لبخند بزنی؛

تو باید از دست داده باشی، باید اندوهگین باشی، باید زانوانت خم شوند، آنوقت امید را از درونت پیدا کنی، بلند شوی و غمت را حمل کنی.

ادامه بدهی، آنقدر ادامه دهی تا آن روز برسد که چشمت به آسمان بیفتد، هنگامی که پرنده ای سفید بر آبیِ ملایمی بال می زند، ابرها بر سبزی های زمین سایه انداخته اند و آفتاب بر سایه ها لمیده است.

راه تنفست را دوباره بشناسی

نفس بکشی و به زیبایی ای که پهن منظره است چشم بدوزی..آنقدر که صدایت در درونت زمزمه ها را بشکند و به لبانت برسد، آنجایی که می شنوی؛ زندگی ادامه دارد.