تفسیر سوره انعام (آیه ۸۰)
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

وَحَاجَّهُ قَوْمُهُ ۚ قَالَ أَتُحَاجُّونِّي فِي اللَّهِ وَقَدْ هَدَانِ ۚ وَلَا أَخَافُ مَا تُشْرِكُونَ بِهِ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ رَبِّي شَيْئًا ۗ وَسِعَ رَبِّي كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا ۗ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ (٨٠)

ترجمه آیت الله مکارم شیرازی
ولی قوم او [= ابراهیم‌]، با وی به گفتگو و ستیز پرداختند؛ گفت: «آیا درباره خدا با من گفتگو و ستیز می‌كنید؟! در حالی كه خداوند، مرا با دلایل روشن هدایت كرده؛ و من از آنچه شما همتای (خدا) قرار می‌دهید، نمی‌ترسم (و به من زیانی نمی رسانند)! مگر پروردگارم چیزی را بخواهد! وسعت آگاهی پروردگارم همه چیز را در برمی‌گیرد؛ آیا متذكّر (و بیدار) نمی‌شوید؟!(۸۰)

تفسیر نور - حجت الاسلام قرائتی
پیام‌ها:
۱- اهل باطل، تعصّب دارند. «حاجَّهُ قَوْمُهُ» (آن‌گونه كه اگر بدهكار را آرام بگذارند طلبكار می‌شود، قوم منحرف هم به جای شرم از شرك خود، قد علم كرده احتجاج می‌كنند)

۲- تعصّب و پافشاری اهل باطل، شگفت‌آور است. «أَ تُحاجُّونِّی فِی اللَّهِ»

۳- موحّد، حتّی اگر تنها باشد، از مقابله‌ی با جمعیّت نگرانی ندارد. أَ تُحاجُّونِّی فِی اللَّهِ‌ … وَ لا أَخافُ‌ …

۴- حقّ جویی از انسان است ولی هدایت از خدا. «هَدانِ» (حتّی انبیاهم نیاز به هدایت الهی دارند)

۵- آنكه مشمول هدایت الهی شود، بیم ندارد. «هَدانِ وَ لا أَخافُ»

۶- نترسیدن از غیر خدا، نشانه‌ی توحید است. «لا أَخافُ» (مشركان، حضرت ابراهیم را به خطر و انتقام تهدید می‌كردند)

۷- از ریشه‌های شرك، گمان ضرر و ترس از آسیب‌رسانی بت‌ها و طاغوت‌ها می‌باشد. «لا أَخافُ ما تُشْرِكُونَ» (ترس از بت‌ها، سبب پافشاری و تعصّب بر بت‌پرستی بود)

۸- تأثیر و نقش هر پدیده‌ای وابسته به اراده خداوند است. «لا أَخافُ ما تُشْرِكُونَ بِهِ إِلَّا أَنْ یَشاءَ رَبِّی»

۹- ربوبیّت، سزاوار كسی است كه احاطه‌ی علمی دارد. «وَسِعَ رَبِّی كُلَّ شَیْ‌ءٍ عِلْماً»

۱۰- حقیقت، امری فطری و وجدانی است كه برای شناخت آن، تذكّر كافی است. «أَ فَلا تَتَذَكَّرُونَ»