#با من از مولايم سخن بگو

جابربن‌عبدالله می‌گويد: از حضرت باقر عليه‌السلام درباره تفسير اين آيه پرسيدم:

«لَئِنْ قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرَحْمَةٌ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ. آل عمران/١٥٧»
اگر هم در راه خدا کشته شويد يا بميريد، زيان( نکرده‌ايد، زيرا) آمرزش و رحمت خدا، از تمام آنچه آنها (در طول عمر خود،) جمع آورى مى‌کنند، بهتر است .

فرمودند: آيا تو مى‌دانى راه خدا كدام است؟ عرض كردم، نه به‌خدا قسم مگر آن كه آن‌را از شما بشنوم. فرمود: راه خدا و «سبيل‌‍اللّه» على و فرزندان او سلام الله‌علیهم مى‌باشند، كسى‌كه در راه ولايت او كشته شود، در راه خدا مقتول گرديده و هركس كه در ولايت على علیه‌السلام بميرد در راه خدا جان داده است(١).

امام حسين عليه‌السلام فرمودند: در زمان رسول‌خدا صلى الله‌عليه و آله ما منافقان را جز از راه دشمنى با على و فرزندان على (سلام الله‌علیهم اجمعین) نمى‌شناختيم(٢).

 ٢)موسوعه الامام الحسين/ص٦٥٥
 ١)معانى الاخبار/ج١/ص٣٧٣