ای زمان خوبیها

های هوی باد در فضای باغ

می گوید که می آیی روزی از روزها                    

                                              چشم به راه،جان به دست

                                              گام هایم محکم،برای آمدنت چه کنم

ای امام خوبی ها،برای دیدنت چه کنم

انتظار .انتظار.انتظار                

                                          چه سخت است گفتن این کلمه

                                          شبها.روزها.دقایق می گذرند

عجب از این روزگار .مارادست خوشی چه نمی کند

کمکت غیابی.عشقت واقعی

بودنت همیشگی در زندگی ام.

ای زمان خوبی ها

                                                بینوایی تورا می خواند،گوش کن

                                               می شنوی از دوردست .به توسلام می کنم

گفتم دردم  را برایت،شنیدی؟

آری می شنوی،می بینی،لمس می کنی همه اتفاقات را

 دریاب ما را                       

                  ادرکنی.ادرکنی .ادرکنی

طلبه پایه اول کبری احمدی