#نماز

امام حسین علیه السلام الگوی زندگی
نماز عشق

امام حسین‌ علیه السلام آخرین نماز خود را که «تکبیرةُ الاحرام»،‌ «قیام»، «قرائت»، «رکوع»، «سجود»، «تشهّد» و «سلام» ویژه‌ای داشت، و در تاریخ اسلام نظیر ندارد این‏گونه خواند: تکبیر آن را با فرو افتادن از ذوالجناح سر داد، و قیام را به هنگام هجوم دشمنِ دون به خیام حرم، رکوع آن زمانی بود که تیری به قلب مقدّسش اصابت کرد و مجبور شد حضرت‌ قامت خم کند تا آن را از پشت سر بیرون بیاورد، و آخرین سجده خونین امام علیه السلام ، بر پیشانی نبود،‌ بلکه وقتی نیزه بر پهلوی آن حضرت‌علیه السلام اصابت کرد و امام‌علیه السلام گونه راست،‌ روی تربت گرم نهاد و این ذکر را از سوز دل بر زبان جاری کرد: «به نام و یاد خدا و بر دین رسول خدا معبودا! راضی به تقدیر و قضایت و تسلیم اَمرت هستم. معبودی غیر از تو نیست‌ای فریادرس استغاثه کنندگان.» و تشهّد و سلامش با خروج و عروج روح بلند ملکوتیش به شاخسار جنان همراه بود؛ ولی دیگر خود نتوانست سر از سجده بردارد و دشمن سر مقدّس آن حضرت‌ علیه السلام را به اوج سنان و نیزه بالا برد. و آن حضرت‌علیه السلام با تلاوت آیات سوره کهف به عنوان تعقیب نماز،‌ دشمن را تهدید و عقوبت فرمود: «آیا گمان کردی که اصحاب کهف و رقیم، از آیات و نشانه‌های عجیب ما بودند؟!»