*بسم الله الرحمن الرحیم*

 

 السلام علیک یا جوادالائمه


»ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﻨﺎﻣﻢ - ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻨﺎﯾﯽ ﻣﻨﺘﺸﺮﺕ –
ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ، ﺳﮑﻪ ﺻﺪﻗﻪ‌ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﺍﺯ ﺟﯿﺐ ﺷﺮﻗﯽ‌ﺍﺕ ﺩﺭﻣﯽ‌ﺁﻭﺭﯼ، ﺩﻭﺭ ﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﯽ‌ﭼﺮﺧﺎﻧﯽ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻣﻐﺮﺏ ﻣﯽ‌ﺍﻧﺪﺍﺯﯼ.

ﻭ ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺎﻥ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻣﯽ‌ﮐﻨﯽ.

ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺑﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ - ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﮐﺮﺍﻣﺘﺖ –
ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﺑﺮ ﺩﺳﺘﻤﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻋﺮﻕ‌ﻫﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ‌ﺍﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺒﯿﻦ ﻣﯽ‌ﺳﺘﺮﯼ ﻭ ﺑﺮ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺯﻣﯿﻦ‌ﻫﺎﯼ ﺗﺒﺪﺍﺭ ﻣﯽ‌ﮔﺬﺍﺭﯼ.

ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ – ﺍﺯ ﻭﺳﻌﺖ ﺁﺑﯽ ﻧﮕﺎﻫﺖ-
ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﺠﺎﺩﻩ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﺪﺍﻣﺖ ﺯﯾﺮ ﭘﺎ ﻣﯽ‌ﺍﻓﮑﻨﯽ.

ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﺻﺪﺍ ﮐﻨﻢ – ﺍﺯ ﺑﯽ‌ﮐﺮﺍﻧﮕﯽ‌ﺍﺕ-
ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﺟﺮﻋﻪ ﺁﺑﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻟﺐ‌ﻫﺎﯼ ﻋﻄﺸﻨﺎﮎ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺨﺸﯿﺪﻩ‌ﺍﯼ.

ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺴﯿﻢ ﻟﻘﺐ ﺩﻫﻢ – ﺍﺯ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ‌ﺍﺕ-
ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻧﺴﯿﻢ، ﻓﻘﻂ ﺑﺎﺯﺩﻡ ﺗﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﯼ ﻗﺪﺳﯽ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺗﻨﻔﺲ ﻣﯽ‌ﮐﻨﯽ.

ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﮐﻪ:

ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﺯﯾﺒﻨﺪﻩ‌ﺗﺮﯾﻦ ﻧﺎﻡ،

ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ…

ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ،

ﺍﯼ ﮐﺮﯾﻢ‌ﺗﺮﯾﻦ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ.

ﺍﯼ ﺟﻮﺍﺩ!»

 

موضوعات: اهل بیت(ع)  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...