اشعار ازدواج”

الا ای دختر دانا كه هستی شیعۀ مولا 

اگر یك روز،آقایی بِزَد دَربِ شماها را

و گفتا: خواستگارم من، به دنبال نگارم من

و در فكر چنین روزی نخفتم من چه شبها را !

مَپُرس اول زِ دنیایش و از حق و مزایایش

نه از مِلكش نه از مُلكش نه مثقال طلاها را !

نه از اموال منقولش نه از اَنبار پُر پولش

نه از باغات و منزلها نه پرشیّا و ویلا را !

ولی پرسش كُن از دینش و از اخلاق و آئینش

نماز و طاعتش بِنگر و حُبُّش ” آل طاها(علیهم السلام) ” را

ببین مهر و وفایش را و میزان سَخایش را

شجاعت را صلابت را و تقوایِ خدایَش را

اگر دیدی كه اینها را خدا روزی او كرده

سراسیمه قبولش كن و راضی كن تو بابا را!

همینكه شُغلَكی دارد و یا آلونكی دارد

قناعت كن بگو بله ! مَخور اندوه فردا را

خدا فرموده در قرآن «و ألحقنا بهم» ای دوست!

تو بعد از این بشارتها ، رها كن اهل دنیا را

كه چون با یك چنین مردی تو باشی همدم و هَمرَه

امیدی هست در مَحشر ببینی روی زهرا(سلام الله علیها) را

و اما شاعر صوفی پشیمان می شود آندم

كه می آرند در محشر هر آنچه زشت و زیبا را

هم آن تركان شیرازی هم آن شاخه نباتش را!

و می پرسند از آنها تولا (دوستی با دوستان خدا) و تبرّا ( دشمنی با دشمنان خدا) را

امید آن دارم كه در آن وادی حسرت

بگیرد ساقی كوثر ز لطفش دست ماها را!