علّامه شهید مرتضی مطهّری :

  در نهج البلاغه بر این معنی تأکید شده که تقوا حفاظ و پناهگاه است ، نه زنجیر و زندان و محدودیت.

  حضرت علی علیه السلام می فرماید:

   بندگان خدا! بدانید که تقوا حصار و بارویی بلند و غیرقابل تسلط است ، و بی تقوایی و هرزگی حصار و بارویی پست است که مانع و حافظ ساکنان خود نیست و آن کس را که به آن پناه ببرد حفظ نمی کند.

همانا با نیروی تقوا نیش گزنده خطاکاری ها بریده می شود.

  تقوا به انسان آزادی معنوی می دهد ، یعنی او را از اسارت و بندگی هوا و هوس آزاد می کند ، رشته آز و طمع و حسد و شهوت و خشم را از گردنش برمی دارد و به این ترتیب ریشه رقّیت ها و بردگی های اجتماعی را از بین می برد…