نقل شده آیت الله بروجردی این روایت را می‌خواند و می‌گریست:

خداوند سبحان خطاب به انسان مى فرماید:

یَابْن آدَمَ!

اى فرزند آدم !

أکْثِرْ مِنَ الزّادِ فَإِنَّ الطَّریقَ بَعیدٌ بَعیدٌ.

توشه آخرت خود را بسیار کن که راه بسیار دور است.

وَ جَدِّدِ السَّفیْنَةَ فَإِنَّ الْبَحْرَ عَمیقٌ عمیقٌ.

کشتی خود را از نو بساز، چرا که این دریا بسیار عمیق است

وَ خَفِّفِ الْحَمْلَ فَإِنَّ الصِّراطَ دَقیقٌ دَقیقٌ.

بار خود را سبک کن چرا که پلی که از آن خواهی گذشت بسیار باریک است.

وَ أخْلِصِ الْعَمَلَ، فَإِنَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیرٌ.

عمل خود را خالص کن چرا که کسی که خوب را از بد جدا می کند بسیار بیناست.

وَ أخِّرْ نَوْمَکَ إِلَى الْقَبْرِ.

خواب را تا قبر به تأخیر بینداز

وَ فَخْرَکَ إِلَى الْمیْزانِ.

فخر و مباهات را تا هنگام سنجش اعمال کنار بگذار .

وَ شَهْوَتَکَ إِلَى الْجَنَّةِ.

و میلت را براى بهشت واگذار.

وَ راحَتَکَ إِلَى الاّْخِرَةِ.

و راحتی را برای آخرت بگذار.

وَ لَذَّتَکَ إِلَى الْحُورِ العینِ.

و لذتجویى ات را براى همسران بهشتى واگذار.

وَ کُنْ لى ، أکُنْ لَکَ.

تو برای من باش تا من هم برای تو باشم.

وَ تَقَرَّبْ إِلَىَّ بِاسْتِهانَةِ الدُّنْیا.

و به وسیله بی توجهی به دنیا به من نزدیک شو.

وَ تَبَعَّدْ عَنِ النّارِ لِبُغْضِ الْفُجّارِ وَحُبِّ الاَْبْرارِ.

و به وسیله دشمنی با گنهکاران و دوستی با نیکان خود را از آتش جهنم دور کن.

فَإِنَّ اللّهَ لایُضیعُ أجْرَ الْمُحْسِنینَ.

پس (بدان) که خداوند پاداش نیکوکاران را تباه نخواهد کرد.

  (الجواهر السّنیّة / ص 67 و نیز: کلمة اللّه / ص 471).