سرتا سرمدینه پر ازشوق وشور بود/لبریز از طراوت وغرق سروربود….از آسمان شهر پیغمبر در آن پگاه/صد آسمان ملائکه گرم عبور ابود/………

 

گام اول:
دنیا دو روز است….یک روز با تو و روز دیگر علیه تو ….
روزی که با توست مغرور مشو و روزی که علیه توست ناامید مشو…
زیرا هر دو پایان پذیرند …

گام دوم:
بگذارید و بگذرید ….. ببینید و دل نبندید …… چشم بیاندازید و دل نبازید…. که دیر یا زود …… باید گذاشت و گذشت…

گام سوم:
اشکها خشک نمیشوند مگر بر اثر قساوت قلبها و قلبها سخت و قسی نمیگردند مگر به سبب زیادی گناهان
ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺷﺐ، ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺴﭙﺎﺭ؛
ﻭ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺑﺨﻮﺍﺏ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ؛
ﻭ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ؛ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎ،
ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎﯼ ﺍﻟﻬﯽ ﺍﻧﺪ؛ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ،
ﭘﺸﺖ ﺩﺭﻫﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ؛ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ…!

 

 

داستان‌ بسیار زیبا وشنیدنی:

شیخ عباس قمی در فوائدالرضويه نقل ميكنند كه:

كاروانی از سرخس مشهد اومدند پابوس امام رضا(علیه السلام )، سرخس اون نقطه صفر مرزی است، یه مرد نابینایی تو اونها بود،اسمش حیدر قلی بود.

اومدند امام رو زیارت كردند، از مشهد خارج شدند، یه منزلیه مشهد اُطراق كردند، دارند برمیگردند سرخس، حالا به اندازه یه روز راه دور شده بودند

شب جوونها گفتند بریم یه ذره سر به سر این حیدر قلی بذاریم، خسته ایم، بخندیم صفا كنیم

كاغذهای تمیز و نو گرفتند جلوشون هی تكون میدادند، اینها صدا میداد، بعد به هم میگفتند، تو از این برگه ها گرفتی؟ یكی میگفت: بله حضرت مرحمت كردند

فلانی تو هم گرفتی؟ گفت:آره منم یه دونه گرفتم، حیدر قلی یه مرتبه گفت: چی گرفتید؟

گفتند مگه تو نداری؟ گفت: نه من اصلاً روحم خبر نداره! گفتند: امام رضا تو يکى ازصحن ها برگ سبز میداد دست مردم، گفت: چیه این برگ سبزها، گفتند: امان از آتش جهنم، ما این رو میذاریم تو كفن مون، قیامت دیگه نمیسوزیم، جهنم نمیریم چون از امام رضا گرفتیم،

تا این رو گفتند، دل كه بشكند عرش خدا میشود، این پیرمرد یه دفعه دلش شكست، با خودش گفت: امام رضا از تو توقع نداشتم، بین كور و بینا فرق بذاری، حتماً من فقیر بودم، كور بودم از قلم افتادم، به من اعتنا نشده

دیدن بلند شد راه افتاد طرف مشهد، گفت: به خودش قسم تا امان نامه نگیرم سرخس نمیآم، باید بگیرم، گفتند:آقا ما شوخی كردیم، ما هم نداریم، هرچه كردند، دیدند آروم نمیگیرد، خیال میكرد كه اونها الكی میگند كه این نره،

جلوش رو نتونستند بگیرند
شیخ عباس میگه: هنوز یه ساعت نشده بود دیدند حیدر قلی داره بر میگرده، یه برگه سبزم دستشه، نگاه كردند دیدند نوشته:

«اَمانٌ مِّنَ النار،من ابن رسول الله على بن موسى الرضا»

گفتند: این همه راه رو تو چه جوری یه ساعته رفتی، گفت: چند قدم رفتم، دیدم یه آقایی اومد، گفت: نمیخواد زحمت بكشی، من برات برگه امان نامه آوردم، بگیر برو….

السلام عليك يا علی بن موسى الرّضا المرتضى عليه السلام

 

غم‌‌ها و شادی‌های دنیا برای سرگرم کردنِ کسانی است که مشغول خدا نیستند اگر این سرگرمی‌ها وجود نداشته باشند آدم‌ها یا حوصله‌شان سر می‌رود یا به جان هم می‌افتند،

اگرچه برای آنها که مشغول خدا هستند هم غم‌ها و شادی‌های رایج وجود دارد تا معلوم شود چقدر در ارتباط‌‌شان با خدا صداقت دارند

مهمترین سرمایۀ ما دل ماست و علاقه‌های ما مهمترین دارایی‌‌های ما هستند! باید ببینیم این سرمایه را کجا خرج می‌کنیم،

باید این اصلی‌ترین دارایی خود را جایی سرمایه‌گذاری کنیم که لااقل ضرر نکنیم؛

اگر چیزی را دوست داشته باشیم که ارزشش را نداشته باشد، خودمان را ارزان فروخته‌ایم.

 

گفتمش نقاش را نقشی بکش از زندگی

با قلم نقش حبابی بر لب دریا کشید

گفتمش چون می کشی تصویر مردان خدا

تک درختی در بیابان یکه و تنها کشید

گفتمش نامردمان این زمان را نقش کن

عکس یک خنجر ز پشت سر پی مولا کشید

گفتمش راهی بکش کان ره رساند مقصدم

راه عشق و عاشقی و مستی و نجوا کشید

گفتمش تصویری از لیلی ومجنون رابکش

عکس حیدر(ع) در کنار حضرت زهرا(س) کشید

گفتمش بر روی کاغذ عشق را تصویر کن

در بیابان بلا، تصویر یک سقا کشید

گفتمش از غربت و مظلومی و محنت بکش

فکر کرد و چهار قبر خاکی از طه کشید

گفتمش سختی ودرد وآه گشته حاصلم

گریه کرد آهی کشید وزینب کبری(س) کشید

گفتمش درد دلم را با که گویم ای رفیق

عکس مهدی(عج) راکشید و به چه بس زیبا کشید

گفتمش ترسیم کن تصویری از روی حسین(ع)

گفت این یک را بباید خالق یکتا کشید.

الهی
از تو شرمنده ام که بندگی نکردم
و از خود شرمنده ام که زندگی نکردم
از خودم شرمنده ام که اثر وجودی ام برای ایشان هیچ بود .
اگر پیام خدا را خوب دریافت نکردید
به « فرستنده » دست نزنید
« گیرنده ها » را تنظیم کنید
اشکال از گیرنده است .
« آیت الله حسن زاده آملی »

آخر همه باید به علی رو بزنند…

هم مرده و هم زنده دم از او بزنند..

علی شاه ، علی ماه

علی راه ، علی نصر من الله

علی زمزمه ی هر دل آگاه

علی حصن حصین است

علی عین یقین است

علی جبل متین است

به کوری دو چشم دشمنانش

علی امیرالمؤمنین است

علی کاشف هر غم

علی بر همه مرهم

علی ذکر لب عیسی مریم

على هستی خاتم

علی برگ برات همه ی خلق

از آتش و جهنم

علی اصل وجود است

علی روی سجود است

علی معدن جود است

علی راز و نیاز است

علی سوز و گداز است

علی محرم راز است

علی مهر قبولی نماز است

علی صوم و صلات است

علی حج و زکات است

علی برگ برات است

علی تجلی صفات است

همه عالم بگویند علی امیر المومنین است

علی گفتم سخن آغاز کردم

به سوی عرش حق پر باز کردم

علی شیرخداوشاه مردان

علی آیینه دار روی یزدان

علی فاتح علی پیروز میدان

علی بر جمع جن و انس سلطان

به هر منبرسخنران و سخندان

علی با گریه ی ایتام گریان

علی باخنده ی ایتام خندان

علی گفتیم وشد هردرد درمان

علی گفتیم شدهرمشکل آسان

علی و فاطمه لولو و مرجان

‎علی عادل علی عدل و عدیل است

علی علت همه هستی علیل است

علی رهبر علی راه و دلیل است

علی آموزگار جبرئیل است

علی شهد و شراب سلسبیل است

علی زیبایی صبر جمیل است

علی برمومنان اجر جزیل است

علی در حشر قاضی و وکیل است

علی بر کافران نار وبیل است

چه گویم رشته ی مدحش طویل است

علی ایات قرآن مبین است

علی اصلی ترین اصل دین است

علی عالم علی علم و علیم است

علی حاکم علی حکم و حکیم است

که حبش فتح جنات نعیم است

و بعضش عاقبت نارحمیم است

علی سر صراط المستقیم است

علی تصویر قرآن کریم است

و بسم الله رحمن رحیم است

علی صابر علی صبر و حلیم است

علی روح طراوت درنسیم است

علی هرنبض در قلب سلیم است

علی شان نبا آیات توحید

همه آیات از او کردند تمجید

علی سیمای گلها در گلستان

علی شیرینی بار درختان

علی سرسبزی باغ است و بستان

علی شادابی فصل بهاران

علی برف است در فصل زمستان

به اذن مرتضا ابر است باران

علی فرمانروای باد و طوفان

علی بخشنده ی ملک سلیمان

علی سبّوح و قدوس است وسبحان

علی ارباب مقداد است و سلمان

علی شیر شجاعت آفرینی

علی یعنی قیامت در قیامت

علی سالم علی سلم و سلامت

علی در چهره ی مومن علامت

علی بر کافران یعنی ملامت

علی غفار براهل ندامت

علی سلطان دین شاه امامت

علی شمشیر علی یعنی شهامت

علی گو تاشودشیرین کلامت

علی گو تاشود دنیا به کامت

علی گو تا شود هستی غلامت

دلا در زندگانی با هدف باش

غلام حضرت شاه نجف باش

علی صدیق علی صدق است وصادق

علی معشوق علی عشق است و عاشق

علی نور فلق رب المشارق

علی مافوق ادراک است و فائق

علی حق است و کشاف الحقایق

علی خلق خدا بر خلق خالق

علی رزق و علی رزاق و رازق

علی وارسته از بند علایق

علی فرق و علی فاروق و فارق

علی حجت به مجموع خلایق

علی میزان علی معیار ایمان

قسیم جنت است و نار نیران

علی یعنی که انصاف و مروت

علی یعنی که در عین شجاعت

به زیردست خود باید فتوت

علی یعنی که یک دنیا صلابت

علی جان نبی جان رسالت

علی دنباله ی راه نبوت

علی قادر علی قدر است و قدرت

علی رحمن علی آیات رحمت

علی حبه رضوان و جنت

علی بغضه نیران و ذلت

دو عالم را به عشق او بهشتم

چه غم دارم که با او در بهشتم

علی آیات قران مبین است

علی در عرش با حق همنشین است

علی حق است و حق با او قرین است

علی ایمان علی امن و امین است

علی حبل المتین عین الیقین است

علی مرآت یزدان در زمین است

علی حصن حصین یعسوب دین است

علی بر حلقه ی خاتم نگین است

چه خوش گفتی که حرف حق همین است

فقط حیدر امیرالمومنین است

چه میدانم چه میدانی علی کیست

کسی غیراز علی مثل علی نیست

علی آگه ز راه آسمانهاست

علی آگه ز عمق بیکرانهاست

علی آگاه سرّ کهکشانهاست

علی فوق زمین ها و زمانهاست

مکین لامکان لامکانهاست

که آگه از عیانها و نهانهاست

علی فوق تصور در روانهاست

علی شیرینی شیرین زبانهاست

کلام الله بزم خطبه خوانهاست

علی نیروی دست پهلوانهاست

ولی والی والاست حیدر

علی عالی اعلاست حیدر

خدا عالی شد و اورا علی گفت

به طوفان نوح غم را با علی گفت

به اعجاز عصا موسی علی گفت

بهنگام شفا عیسا علی گفت

خلیل الله به آتش تا علی گفت

گلستان گشت و در آنجاعلی گفت

شب معراج احمد یاعلی گفت

به طاق عرشه ی اعلا علی گفت

ندانم پشت در زهرا علی گفت

و یا محسن به او بابا علی گفت

یقین دارم که وقتی رفت زهرا

همه گفتند علی افتاد از پا

یا امیرالمومنین(ع)

کاش میشد زندگی
تکرار داشت . . .
لااقل تکرار را یکبار داشت . . .
ساعتم برعکس
میچرخید و من . . .
برتنم میشد گشاد این
پیرهن . . .
آن دبستان ، کودکی ، سرمشق
آب . . .
پای مادر هم برایم جای
خواب . . .
خود برون میکردم
از دلواپسی . . .
دل نمیدادم به دست
هر کسی . . .
عمر هستی ، خوب و بد
بسیار نیست . . .
حیف هرگزقابل تکرار نیست! ! !

آخر بسازد یک حرم بر قبر ام المومنین

ارباب عالم حضرت مهدی ولی مسلمین

 

یک صحن نامش می شود با نام زهرا منجلی

صحنی به نام زینب و صحنی یل ام البنین

 

درب ورودی هم شود کوری چشم دشمنش

برنام نامی علی ، حیدر امیرالمومنین

نمازعشق میخوانم قنوت یارب اش با تو
دعای وصل برلب ها وآمین گفتنش باتو

عجب عطرخوشی امیدپیوند دو دل دارد
هواازعشق لبریزاست تنفس کردنش باتو

زپا تا سر فرورفته در آب جذب دریایت
من آن مستغرقم درتوزهی جزرومدش باتو

چواژدرمارسنگین دل ببلعدهوشیاری کن
عصای مهربخشیدم که موسی گشتنش باتو

زسرتاسرحیات عمریک روزاست سهم عشق
به پایین میکشم شب راطلوع شمس آن باتو

کتاب زندگانی هست سرشار از مسائل لیک
قواعددرپی عاشق شدن می آیدوحل کردنش باتو

به شاخ زندگی پرخوشه هااز سادگی باشد
قرین ماست خوشبختی زشاخه چیدنش باتو

 

کربلا نرفتن سخته ..
کربلا رفتن سخت تره !
تا نرفتی شوق رفتن داری ..
تا رفتی شوقِ مُردن !!
کربلا رفته ها می دونند ؛
بعد از کربلا روضه ی حسین ؛
حکمِ زهر داره برای دلِ اوراق شده زائر !!
آخه اینجا ؛
دیگه عبّاس نیست ؛
تا آروم شی تو حریم امنش ….
« الهم ارزقنا زیارت الحسین علیه السلام»

بسم جنون، بسم طرب، بسم عشق

بسم صفا، بسم طلب، بسم عشق

به نام کاشف تمام غم ها،اباالفضل

به نام صاحب همه علم ها،اباالفضل

بنام زاده ی ابوالعجائب،اباالفضل

ساقی باده ی ابوالعجائب،اباالفضل

به نام خالق ادب اباالفضل،اباالفضل

گل پسر شیر عرب اباالفضل،اباالفضل

شیر دل شاه نجف اباالفضل،اباالفضل

به نام ماه شرف اباالفضل،اباالفضل

بنام سرزمین عشق و احساس،اباالفضل

نگو دلم بگو که بیت العباس،اباالفضل

بنام ساقی کرم اباالفضل،اباالفضل

روح درون پیکرم اباالفضل،اباالفضل

بگو رفیق خسته یا اباالفضل،اباالفضل

صل علی سیدنا اباالفضل،اباالفضل

به نام چشم دل فریب سقا،اباالفضل

به نام ناله ی غریب سقا،اباالفضل

به نام عشق و بیرق علمدار،اباالفضل

به نام فرق منشق علمدار،اباالفضل

به نام پرچم زمین فتاده،اباالفضل

ساقی از عمود کین فتاده،اباالفضل

به نام دست از بدن جدایش،اباالفضل

به نام آن سر زتن جدایش،اباالفضل

به نام ابروی شکسته ی او،اباالفضل

به گیسوی به خون نشسته ی او،اباالفضل

به نام دلربای عشق مهدی،اباالفضل

بنه سرت به پای عشق مهدی،اباالفضل

به نام ذکر شور سینه زنها،اباالفضل

به نام آن سرور سینه زنها اباال

از در خانه او پا نکشیدم هرگز/
چون حسینی تر از عباس ندیدم هرگز/

«کاشف الکرب» تویی؛ خنده ارباب تویی/
«پدر خاک» علی و «پدر آب» تویی!/

روی چشم تو بود جای حسن جای حسین/
هست مابین دو ابروی تو بین الحرمین/

ساقی ما چه شرابی چه سبویی دارد/
بنویسید رقیه چه عمویی دارد/

صحبت از مردی تو کار بنی هاشم بود/
نام تو در دل میدان رجز قاسم بود/

زور بازوی علی ریخته در بازویت/
ذوالفقاری نبود تیز تر از ابرویت/

تیغ چرخانده ای و پیش تو طوفان هیچ است/
لشگری پیشت اگر آمده میدان، هیچ است/

وسط جنگ زمین را به زمان دوخته ای/
فن شمشیر زنی را ز که آموخته ای؟!/

ای جوان! پیر رهت کیست از آن شاه بگو؟/
«أشهد أن علیاً ولی الله» بگو/

او علمدار حسین است ببخشید مرا/
مدح او کار حسین است ببخشید مرا……./

ما فقیران حسینیم و گرفتار رضا
گریه کن های حسینیم و بدهکار رضا

شکر لله که درخدمت سلطان هستیم
تا قیامت همگی رعیت سلطان هستیم

آخرین چاره ی ما پنجره فولاد رضاست
صحن ما مروه ما، صحن گوهرشاد صفاست

حرمت سنگ صبور دل بیچاره ی ماست
کاظمین و نجف و سامره و کرب وبلاست

غم ندارد دل ما ضامن آهو داریم
هرچه داریم در این زندگی از او داریم

 

 

حيا در كجاست؟‍‌‌‌‌‍‍‌‌‌‌

«گويند: حضرت آدم (ع) نشسته بود، شش نفر آمدند، سه نفر طرف راستش و سه نفر ديگر طرف چپ وي نشستند. از بين آنها سه نفر سفيد و سه نفر سياه بودند. آدم به يكي از سفيدها كه سمت راست او نشسته بود.

 گفت تو كيستي؟
گفت: عقلم.
آدم (ع) فرمود: جاي تو كجاست؟
گفت: مغز.

 از دومي پرسيد: تو كيستي؟
گفت: مهر هستم.
آدم (ع) پرسيد: جاي تو كجاست؟
گفت: در دل.

 از سومي پرسيد: تو كيستي؟
گفت: حيا هستم.
آدم (ع) سوال كرد: جاي تو كجاست؟
گفت: در چشم.

 سپس آدم (ع) به جانب چپ نگاه كرد و

 از يكي از سياهان سؤال كرد: تو كيستي؟
گفت: من تكبّر هستم.
آدم (ع) پرسيد: جاي تو كجاست؟
گفت: در مغز.
آدم (ع) پرسيد: با عقل در يك جا هستيد؟
گفت: من كه آمدم، عقل مي رود.

 از دومي سؤال كرد: تو كه هستي؟
گفت: حسد هستم.
آدم (ع) پرسيد: جاي تو كجاست؟
گفت: در دل.
پرسيد: با مهر در يك جا هستيد؟
گفت: من كه آمدم، مهر مي رود.

 از سوّمي سؤال كرد: تو كه هستي؟
گفت: طمع هستم.
آدم (ع) پرسيد: جاي تو كجاست؟
گفت: در چشم.
پرسيد: با حياء در يك جا هستيد؟
گفت: من كه داخل شوم، حيا خارج مي شود.»

بنابراين اسلام به حيا به ديده ي احترام مي نگرد و به آن توصيه مؤكّد دارد؛ چرا كه اين صفت يكي از صفات برجسته و امتيازات آدمي است، به خصوص حيا براي زنان مسلمان.

 حيا به زنان مسلمان زيبايي، حرمت، عزّت و آبرو مي بخشد، همان طور كه اگر حيا نباشد، باعث ذلّت و خواري و سبكي وي مي شود.

در كلامي از اميرالمؤمنين علي (ع) آمده كه فرموده اند:

. مواعظ العدديه، ص 310.
«شش چيز و صفت نيكوست، وليكن از شش گروه بهتر و نيكوتر است. از جمله آنهاست؛ حيا نيكو و خوب است براي همگان، وليكن از زنان نيكوتر است.»

و امام جعفر صادق (ع) مي فرمايند:
«بهترين زنان، عاقلان باحيا و خجالت پيشه اند.»

1 . همان، ص 298.
2 . پرورش روح، ج 2، ص 295.

 

خاطره ایی بسیار زیبا و دلنشین از سه نوجوان دوران دفاع مقدس که میخوان آرزو هاشون واسه همدیگه بگن
آی رفیق یه کم مقایسه کنیم با آرزوها و خواسته های خودمون و جوونای این دوره… این مقایسه کردنا خوبه ب والله…

در سنگر حرف از آرزو بود می گفتیم و می خندیدیم و قرارشد هرکس از آرزوهایش را بگوید.همسنگرهایم 17،18،19 ساله بودند از آنها خواستم آرزوهایشان را بگویند:من که به دنیا وصل بودم آرزویم خانه و ماشین بوداما در بین آن سه بسیجی:

اولی گفت :«من آرزو دارم شهید شوم»که یکباره حال مجلس عوض شد.

دومی گفت:«آرزو دارم شهید شوم وجسدی از من باقی نماند تا کسی در تشییع جنازه ام به زحمت نیفتد»
وسومی گفت:«آرزو دارم که هیچ آرزویی نداشته باشم»
این ماجرا گذشت در عملیات بعدی اولی شهید شد به قدری زیبا شهید شد که می خواست بگویید شهید شدن یعنی چه؟

نفر دوم بگونه ای شهید شد که هیچ اثری از او باقی نماند

واز نفر سوم هیچ خبری نشد که برایش چه اتفاقی افتادمعلوم نیست شهید شد ه یا جانباز یا…..؟ یکی از دوستان ماجرا را برای حضرت آیت الله بهاء الدینی تعریف کرد ایشان چنان گریستند که قطرات اشک از محاسنش می چکید، می گفت:

آرزوهای این سه رزمنده خواسته هایی بوده که طلبه ها و علماء باید سالها در کلاس معرفت و عرفان حاضر شوند تا به این آرزوها برسند

إجتَهِدوا أن يَكونَ زَمانُكُم أربَعَ ساعاتٍ : ساعَةً مِنهُ لِمُناجاةِ اللّه ِ و ساعَةً لِأمر المَعاشِ و ساعةً لِمُعاشَرَةِ الإخوانِ و الثِّقاتِ و الَّذينَ يُعَرِّفُونَ عُيُوبَكُم و يَخلِصونَ لَكُم فِي الباطِنِ و ساعَةً تَخلُونَ فِيها لِلَذّاتِكُم و بِهذِهِ السّاعَةِ تَقدِروُن عَلَى الثَّلاثِ ساعاتٍ ؛

بكوشيد كه زمانتان را به چهار بخش تقسيم كنيد : زمانى براى مناجات با خدا ؛ زمانى براى تأمين معاش ؛ زمانى براى معاشرت با برادران و معتمدانى كه عيب هايتان را به شما مى شناسانند و در دل شما را دوست دارند ، و ساعتى براى كسب لذّت هاى حلال با بخش چهارم توانايى انجام دادن سه بخش ديگر را به دست مى آوريد. .

شخصی باهيجان و اضطراب، به حضور امام صادق(ع) آمد و گفت: «درباره من دعايی بفرماييد تا خداوند به من وسعت رزقی بدهد، كه‏ خيلی فقير و تنگدستم». امام : «هرگز دعا نمی‏كنم» . شخص: «چرا دعا نمی‏كنيد؟!» امام: «برای اينكه خداوند راهی برای اينكار معين كرده است، خداوند امر كرده كه روزی را پی‏جويی كنيد، و طلب نماييد. اما تو می‏خواهی در خانه‏ خود بنشينی، و با دعا روزی را به خانه خود بكشانی!»

آیت الله میلانی می فرمودند:

هر روز بنشینید یک مقدار با امام زمان درد و دل کنید.خوب نیست این شیعه روزش شب شود و شب اش روز شودو اصلاً به یاد او نباشد.

بنشینید چند دقیقه ولو آدم حال هم نداشته باشد،

مثلاً از مفاتیح دعایی بخواند، با همین زبان خودمان سلام و علیکی با آقا کند. با حضرت درد و دلی کند.

خدا مرحوم آیت الله العظمی بهجت را رحمت کند. یک حرف بلندی می‌زد.. می‌گفت:
بین دهان تا گوش شما کمتر از یک وجب است. یک وجب هم نیست. قبل از اینکه از دهان خودتان به گوش خودتان برسد، به گوش او رسیده است. نزدیک است. درد و دل‌ها را می‌شنود. با او حرف بزنید، و ارتباط برقرار کنید..

در زمان امام هادی علیه السلام شخصی نامه‌ای نوشت از یکی از شهرهای دور، نامه‌ای نوشت که آقا من دور از شما هستم. گاهی حاجاتی دارم، مشکلاتی دارم، به هر حال چه کنم؟.حضرت در جواب ایشان نوشتند: «إِنْ کَانَتْ لَکَ حَاجَةٌ فَحَرِّکْ شَفَتَیْک‏» لبت را حرکت بده، حرف بزن. بگو. ما دور نیستیم… (بحارالانوار/ج53/ص306)

.اللهم عجل لولیک الفرج…