چه کسی بدن مطهر امام حسین(ع) را دفن کرد؟

یکی از سوالات دینی که ممکن است برایمان پیش بیاید این است که چه کسی امام حسین را بعد از شهادتش دفن فرمود؟ چون کسی که امام معصوم را باید دفن کند خودش باید معصوم (امام دیگر) باشد؟

در این باره دیدگاه علما متفاوت است. یکی از نظریات ارائه شده در این باره مطابق آنچه در بعضی از روایات و کتب تاریخی آمده، چنین است: بدن مطهر امام حسین(ع) توسط فرزند گرامی شان امام زین العابدین(ع) در سرزمین کربلا به خاک سپرده شد؛ یعنی امام سجاد(ع) جهت تدفین و تشخیص شهدای کربلا مخصوصاً دفن پدر معصومش، حضرت امام حسین(ع) به حکم این ‌که «امام را جز امام کسی تغسیل و تکفین و تدفین نمی‌کند» از راه اعجاز از کوفه و زندان ابن زیاد به کربلا آمد و پیکرهای مطهر شهدا را دفن نمود.

امام‌‌رضا(ع) در مناظره خود با پسر ابوحمزه فرمود: به من بگو آیا حسین بن علی(ع) امام بود؟ گفت: آری، امام فرمود: پس چه کسی امر دفن او را به عهده گرفت؟ گفت: علی بن الحسین(ع) پس امام فرمود: علی بن الحسین کجا بود؟ گفت در کوفه نزد پسر زیاد زندانی بود اما بدون این که آنها با خبر شوند به کربلا آمد و امر دفن پدر را سپری کرد و سپس به زندان برگشت. امام رضا(ع) فرمود: کسی که علی بن الحسین را قدرت داد که به کربلا بیاید، پدرش را دفن کند و برگردد، مرا نیز می‌تواند به بغداد ببرد تا پدرم را کفن و دفن کنم در حالی که نه در زندان هستم و نه در اسارت.[۱]

با توجه به این حدیث می توان گفت امام سجاد (ع) بدن مطهر پدر بزرگوارشان را به خاک سپردند.

پی نوشت:
[۱] . موسوی مقرّم ،عبدالرزّاق ، زندگانی امام زین‌العابدین(علیه السلام)، ، ترجمه حبیب روحانی، ص ۵۷۸؛ شریف قرشی، باقر، تحلیلی از زندگانی امام سجاد(علیه السلام)، ، ترجمه محمدرضا عطایی، ج ۱، ص۲۴۳

 حماسه‌ای که امام زین العابدین علیه السلام در مجلس یزید آفرید!

▪️در روز جمعه‌اى در شام نماز جمعه است. ناچار خود یزید باید شرکت کند. اول آن خطیبى که به اصطلاح دستورى بود، رفت و هرچه قبلا به او گفته بودند گفت؛ تجلیل فراوان از یزید و معاویه کرد، هر صفت خوبى در دنیا بود براى اینها ذکر کرد و بعد شروع کرد به سبّ کردن و دشنام دادن على(ع) و امام حسین(ع) به عنوان اینکه اینها -العیاذباللَّه- از دین خدا خارج شدند، چنین کردند، چنان کردند.

▪️زین العابدین(ع) از پاى منبر نهیب زد: «ایهَا الْخَطیبُ! اشْتَرَیتَ مَرْضاةَ الَمخْلوقِ بِسَخَطِ الْخالِق» تو براى رضاى یک مخلوق، سخط پروردگار را براى خودت خریدى.
بعد خطاب کرد به یزید که آیا اجازه مى‌دهى من بروم بالاى این چوب‌ها دو کلمه حرف بزنم؟ یزید اجازه نداد.

▪️آنهایى که اطراف بودند، از باب اینکه على بن حسین(ع)، حجازى است، اهل حجاز است و سخن مردم حجاز شیرین و لطیف است، براى اینکه به اصطلاح سخنرانى‌اش را ببینند، گفتند: اجازه بدهید، مانعى ندارد. ولى یزید امتناع کرد. پسرش آمد و به او گفت: پدرجان! اجازه بدهید، ما مى‌خواهیم ببینیم این جوان حجازى چگونه سخنرانى مى‌کند. گفت: من از اینها مى‌ترسم. این‌قدر فشار آوردند تا مجبور شد؛ یعنى دید دیگر بیش از این، اظهار عجز و ترس است؛ اجازه داد.

▪️ببینید این زین العابدین(ع) که در آن وقت از یک طرف بیمار بود (منتها بعدها دیگر بیمارى نداشت، با ائمّه دیگر فرق نمى‌کرد) و از طرف دیگر اسیر، و به قول معروفِ اهل منبر چهل منزل با آن غُل و زنجیر تا شام آمده بود، وقتى بالاى منبر رفت چه کرد! چه ولوله‌اى ایجاد کرد! یزید دست و پایش را گم کرد. گفت الآن مردم مى‌ریزند و مرا مى‌کشند.

▪️دست به حیله‌اى زد. ظهر بود، یک‌دفعه به مؤذّن گفت: اذان! وقت نماز دیر مى‌شود. صداى مؤذّن بلند شد. زین العابدین(ع) خاموش شد. مؤذّن گفت: «اللَّهُ اکبَرُ، اللَّهُ اکبَرُ»، امام حکایت کرد: «اللَّهُ اکبَرُ، اللَّهُ اکبَرُ». مؤذّن گفت: «اشْهَدُ انْ لا الهَ الَّا اللَّهُ، اشْهَدُ انْ لا الهَ الَّا اللَّهُ»، باز امام حکایت کرد، تا رسید به شهادت به رسالت پیغمبر اکرم(ص). تا به اینجا رسید، زین العابدین(ع) فریاد زد: مؤذّن! سکوت کن. رو کرد به یزید و فرمود: یزید! این که اینجا اسمش برده مى‌شود و گواهى به رسالت او مى‌دهید کیست؟ ایهاالناس! ما را که به اسارت آورده‌اید کیستیم؟ پدر مرا که شهید کردید که بود؟ و این کیست که شما به رسالت او شهادت مى‌دهید؟ تا آن وقت اصلا مردم درست آگاه نبودند که چه کرده‌اند.

▪️آن‌وقت شما مى‌شنوید که یزید بعدها اهل بیت پیغمبر(ص) را از آن خرابه بیرون آورد و بعد دستور داد که آنها را با احترام ببرند. نعمان بن بشیر را که آدم نرمتر و ملایمترى بود، ملازم قرار داد و گفت: حداکثر مهربانى را با اینها از شام تا مدینه بکن.

▪️این براى چه بود؟ آیا یزید نجیب شده بود؟ روحیه یزید فرق کرد؟ ابداً. دنیا و محیط یزید عوض شد. شما مى‌شنوید که یزید، بعد دیگر پسر زیاد را لعنت مى‌کرد و مى‌گفت: تمام، گناه او بود. اصلا منکر شد و گفت من چنین دستورى ندادم، ابن زیاد از پیش خود چنین کارى کرد. چرا؟ چون زین العابدین(ع) و زینب(س) اوضاع و احوال را برگرداندند.

  استاد مطهری، حماسه حسینی، ج1، ص294-293 (با تلخیص)

 چرا به حضرت زینب(س) عقیله بنی هاشم میگویند؟

درباره القاب بانوي كربلا زينب كبري ـ سلام الله عليها ـ بايد گفت كه عقيله زني را گويند كه در ميان خويشانش كريمه و گرامي بوده و درخانه‌اش عزيز و ارجمند باشد. كرامت و بزرگواري زينب ـ سلام الله عليها ـ براي تمامي انسانها ثابت شده است.

آن حضرت را، عقيله بني هاشم و عقيلة ‌الطالبيين و عقيلة القريش و عقيلة النساء نيز لقب داده‌اند. از آن جا كه اكثر منابع تاريخي اين لقب را به حضرت زينب نوشته‌اند، از متون قديمي تا متون عصر حاضر اين لقب به آن بانوي مخدره اطلاق شده.و در منابع معتبر شيعه و سني آمده است.

بنابراين عقيله بودن حضرت زينب ـ سلام الله عليها ـ و ملقب شدنش به اين لقب قبل از حادثه كربلا در سال 61 هجري قمري بود. و در منابع به طور دقيق مشخص نشده است كه اين لقب از طرف چه كسي به آن حضرت براي اولين بار داده شده است، ولي آن چه كه قطعي است، اين لقب همواره به حضرت از طرف بزرگان داده شده.

مقام و استعداد و فهم و درایت زینب(س) به قدری بالاست که دانشمندان بزرگ ایشان را به خاطر هوشمندی فوق العاده و قدرت شگرف مدیریت و پاسداری از آرمان های مقدس شهیدان کربلا، «عقیله بنی هاشم»؛ یعنی بانوی خردمند دودمان بنی هاشم و قهرمان کربلا نامیده اند.

ابن عباس خطبه فدک فاطمه(س) را از زینب(س) روایت می کند و می گوید: این خطبه را عقیله ما زینب(س)، دختر علی(ع) برای ما روایت کرد

چنان كه سيوطي مي‌گويد: «و كانت لبيبة جَزُلة و عاقلةُ لها قُوه جنانٍ». بنابراين بعيد نيست كه اين لقب به آن حضرت در دوران خردسالي توسط پدرش امير المؤمنين به خاطر ذكاوت و تيزهوشي كه داشت داده شده باشد[(و الله العالم).
—————-
پی نوشت

. المنجد الطلاب و كتاب العين چنين معنا كرده است: «العقيلة المراة مخدره و عقيلة كل شيء اكرمه»، ص 254، ج 2، اسوه.

فيض الاسلام، خاتون دو سرا، تهران، مركز نشر اسراء، چاپ دوم، آثار فيض الاسلام، 66، ص 137
ابي الفرج اصفهاني، مقاتل الطالبين، قم، منشورات، چ اول، 1414، ص 119.

زینب قهرمان دختر علی(ع)، ص 7.
زندگانی حضرت فاطمه زهرا(س) و دختران آن حضرت زینب و ام کلثوم(سلام الله علیهما)، ص 271.

همان، به نقل از رساله زينبيه سيوطي
همان، ص 39،

ای چشم تو بیمار،گرفتار،گرفتار
برخیز چه پیش آمده این بار علمدار

گیریم که دست و علم و مشک بیفتد
برخیز فدای سرت انگار نه انگار

اختلاف سن حضرت عباس(ع) با امام حسین(ع) چه مقدار بوده؟

قبل از پرداختن به پرسش مطرح شده به صورت اختصار چگونگی ازدواج امیر مؤمنان(ع) با ام البنین مادر بزرگوار حضرت عباس(ع) را ذکر می‌نماییم.
1. ام البنین -که نام اصلی او «فاطمه» بنت حزام بود- مادر حضرت ابا الفضل(ع) و همسر امام علی(ع) پس از شهادت حضرت فاطمه(س) بود که به معرّفى عقیل، برادر امام علی به همسرى على(ع) در آمد.
روزی امیر المؤمنین(ع) به برادرش عقیل که نسب ‏شناس و آشناى به تاریخ عرب و دودمان آنها بود، فرمود همسرى قهرمان‌زاده از عرب برایم برگزین تا وى را به ازدواج خویش در آورم و از او فرزندانى دلاور نصیبم شود.
عقیل گفت: نظر شما درباره فاطمه دختر حزام بن خالد کلابى چیست؟ در میان عرب، دلاورتر و جنگاورتر از پدران او کسى سراغ ندارد… .[1] او زنى بود با شرافت، از خانواده‌اى ریشه‌دار و دلاور و نسبت به فرزندان حضرت زهرا(س) نیز بسیار مهربان بود. ثمره ازدواج على(ع) با او چهار پسر بود، به نام‌هاى: عباس، جعفر، عبد اللّه و عثمان، که هر چهار فرزندش روز عاشورا در رکاب سید الشهدا به شهادت رسیدند.
۲. بنابر نقل برخی تاریخ‌نویسان متأخر، حضرت عباس(ع) در سال 26 هجری تولد یافت.[2] و در سال 61 هجری در کربلا در سن 34 سالگی به شهادت رسید.[3] با توجه به عمر شریف امام حسین(ع) که 57 سال بوده،[4] اختلاف سنی حضرت عباس با امام حسین(ع) حدود 23 سال بوده است.

 منابع:
. ر.ک: ابن عنبه حسنى‏، عمدة الطالب فی أنساب آل أبى طالب، ص 327، انصاریان، قم‏، 1417ق.‏
[2]. سماوی، شیخ محمد بن طاهر، إبصار العین فی أنصار الحسین(ع)‏، ص 56، دانشگاه شهید محلاتى‏، قم، چاپ اول، 1419ق.
[3]. طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، ج ‏1، ص 395، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ اول، 1417ق.
[4]. همان، ص 420.

 حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام

 فرمان اول:
در خوشحال کردن مردم بسیار بکوشید تا در قیامت خدا خوشحالتان کند.

 فرمان دوم:
تا می توانید سکوت اختیار کنید که سکوت موجب محبت می شود و راهنمای هر خیری است.

 فرمان سوم:
در خواندن سوره حمد استمرار بورزید که جمیع خیردرامور دنیا و آخرت درآن گرد آمده است.

 فرمان چهارم:
به روزی اندک خدا راضی باشید تا خدا نیز از عمل کم شما راضی باشد.

 فرمان پنجم:
در برقرار کردن صله رحم ثابت قدم باشید که بهترین نوع آن خودداری از آزار خویشاوندان است.

 فرمان ششم:
به کسی که از خدا نمی ترسد امید نداشته باشید که نه تعهد دارد، نه نجابت و نه کرم.

 فرمان هفتم:
بسیار احسان کنید که خداوند در قیامت یک نصفه خرما را مانند کوه احد بزرگ می کند.

 فرمان هشتم:
حق الناس را رعایت کنید که دوستی محمدوآل محمد بدون آن پذیرفته نیست.

 فرمان نهم:
ازبخششی که زیانش برای تو بیش از سودی است که به دیگران میرسد، حذر کن.

 فرمان دهم:
بسیارمراقب کردار خودباشید تا مورد تهمت واتهام قرار نگیرید،که در آن صورت حق ملامت ندارید.

 االسلام علیک یا علی بن موسی الرضا

حسین فریاد میزند:"هل من ناصر ینصرنی"؟
و من در حالیکه نمازم قضا شده است می گویم:لبیک یا حسین!لبیک..
حسین نگاه میکند لبخندی میزند و ب سمت دشمن تاخت میکند…
و من باز میگویم:
لبیک یا حسین!لبیک…
حسین شمشیر میخورد و من سر مادرم داد میزنم و می گویم:
لبیک یا حسین! لبیک…
حسین سنگ میخورد،من در مجلس غیبت میگویم:
لبیک یا حسین!لبیک…
حسین از اسب ب زمین می افتد عرش ب لرزه در می اید و من در پس نگاه های حرام فریاد میزنم:
لبیک یاحسین!لبیک…
حسین رمق ندارد و باز فریاد میزند:
“هل من ناصر ینصرنی"؟
من محتاطانه دروغ میگویم و باز فریاد میزنم:
لبیک یا حسین!لبیک…
حسین سینه اش سنگین شده است, کسی روی سینه است,حسین ب من نگاه میکند و میگوید:تنهایم یاریم کن…
من نگاه میکنم و فریاد میزنم:
لبیک…
خورشید غروب کرده است و…
من لبخندی میزنم و میگویم:
اللهم عجل لولیک الفرج…
ب چشمان مهدی خیره میشوم و میگویم:
دوستت دارم تنهایت نمیگذارم…
مهدی ب محراب میرود و برای من طلب مغفرت میکند,مهدی تنهاست…حسین تنهاست…..

 
امام حسین علیه السلام و #روزه خاص

برترین روزه، روزه ی امام حسین بود. امام روزه ای گرفت که در آن از خوردن و آشامیدن امساک نمودند و همچنین، امساک از همه علایق قلبی و جسمی را بر آن افزودند.

به همین خاطر، خداوند برای روزه ی ایشان #افطار خاصی را مقرر فرمود که آن را روی دستان مبارک پیامبر به امام هدیه کرد.

چنانچه فرزندش علی اکبر خبر داد که جدم مرا سیراب کرد و در دستش کاسه ای است که برای شما نگه داشته است.

 خصائص الحسینیة

 
امام حسین علیه السلام و #طهارت باطنی

امام حسین علیه السلام در روز #شهادت وضوی مخصوصی گرفت.

مشت خود را با #خون خود پر کرد و با آن سیمای مبارک را شست و #خضاب نمود.

سپس با #خاک پاک مبارک، تیمم کرد، بعد با آن صورت را مسح کرد و آنگاه که آماده می شد تا آنچه را به خدا فروخته است، تسلیم کند، پیشانی را بر خاک نهاد.

 خصائص الحسینیة

دشمن اهل بیت در روز قیامت یهودی محشور می شود ……(از منابع عامه)

جابر بن عبدالله انصاری میگوید ، پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله خطبه میخواندند و شنیدم که فرمودند：

❇️ أيُّها النّاس ، مَن أبغَضَنا أهل البَيتِ حَشَرَهُ اللّهُ يَومَ القِيامَةِ يَهودياً فقلتُ : يا رَسولَ اللّهِ و إن صامَ و صَلّي ، قالَ : و إن صامَ و صَلّي……

➖➖➖➖➖➖

✴️ ای مردمان ! هر کس ما اهل بیت را دشمن بدارد ، خدا او را روز قیامت یهودی محشور میکند . گفتم： اگر نماز بخواند و روزه بگیرد چه؟ فرمود ：

حتی اگر نماز بخواند و روزه بگیرد ……

➖➖➖➖➖➖

  مجمع الزوائد ، هيثمي ، ١٧٢/٩

1. نماز حضرت رسول ـ صلّی الله علیه و آله ـ

نماز حضرت دو ركعت است. در هر ركعت بعد از حمد پانزده مرتبه سوره قدر، و در هر یك از ركوع و بعد از سر برداشتن از آن و در سجود و بعد از سر برداشتن از آن و در سجده دوم و بعد از سر برداشتن از آن پانزده مرتبه سوره قدر را بخواند، بعد از آن ركعت دوم را مثل ركعت اولی انجام دهد.

اگر چنین كند منصرف شود، در حالی كه مابین او و خداوند گناهی نماند، مگر این كه بخشیده شود و هر چه را كه طلب كرده به او بدهند. و مستحب است بعد از آن دعا بخواند كه در مفاتیح ذكر شده است.

2. نماز حضرت علی ـ علیه السّلام ـ

و آن چهار ركعت است به دو تشهد و دو سلام. در هر ركعت بعد از حمد پنجاه مرتبه سوره توحید خوانده می شود.

از حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ روایت كرده اند كه فرمود: «كسی كه این نماز را به جا آورد از گناهان بیرون آید مانند روزی كه از مادر متولد شده باشد و حاجتهای او برآورده شود».

3. نماز حضرت فاطمه ـ سلام الله علیها ـ

نماز حضرت دو ركعت است، در ركعت اول بعد از حمد صد مرتبه سوره قدر و در ركعت دوم بعد از حمد صد مرتبه سوره توحید می خواند و بعد از فارغ شدن از نماز تسبیحات حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ را انجام می دهد.

و وارد شده كه این افضل نمازهای مستحبی است و در اول شب ذی الحجه مؤكد است.

نماز دیگر: چهار ركعت نماز كند به دو سلام بخواند در ركعت اول بعد از حمد «توحید» پنجاه مرتبه و در ركعت دوم بعد از حمد «و العادیات» پنجاه مرتبه و در ركعت سوم بعد از حمد «اذا زلزلت» پنجاه مرتبه و در ركعت چهارم بعد از حمد «اذا جاء نصرالله» پنجاه مرتبه.

4. نماز امام حسن ـ علیه السّلام ـ

نماز امام حسن ـ علیه السّلام ـ در روز جمعه و آن چهار ركعت است مثل نماز امیر المؤمنین ـ علیه السّلام ـ .

نماز دیگر: در روز جمعه و آن نیز چهار ركعت است در هر ركعت حمد یك مرتبه و توحید بیست و پنج مرتبه.

5. نماز امام حسین ـ علیه السّلام ـ

نماز حضرت امام حسین ـ علیه السّلام ـ چهار ركعت است، در هر ركعت سوره فاتحه پنجاه مرتبه و سوره توحید پنجاه مرتبه، و در ركوع فاتحه و توحید هر یك ده مرتبه، و چون از ركوع سر بردارد هر یك را ده مرتبه، و هم چنین دو سجده اولی و در بین دو سجده و در سجده دوم هر یك ده مرتبه، و چون از چهار ركعت فارغ شدی و سلام گفتی این دعا بخوان: «اللّهمّ انت الّذی استجبت لآدم و حوّاء…» تا آخر دعا كه فی الجمله طولانی است.

6. نماز امام زین العابدین ـ علیه السّلام ـ

نماز امام سجاد ـ علیه السّلام ـ چهار ركعت است، در هر ركعت حمد یك مرتبه و توحید صد مرتبه.

نماز دیگر: كه بنا به روایت قطب راوندی دو ركعت است، در هر ركعت بعد از حمد صد مرتبه آیه الكرسی خوانده می شود.

7. نماز حضرت باقر ـ علیه السّلام ـ

نماز حضرت باقر ـ علیه السّلام ـ دو ركعت است در هر ركعت حمد یك مرتبه و «سبحان الله و الحمد للّه و لا اله الّا الله و الله اكبر» صد مرتبه.

8. نماز حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ

نماز حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ دو ركعت است در هر ركعت حمد یك مرتبه و آیه «شهد اللهُ…» صد مرتبه.

نماز دیگر: چهار ركعت است، در هر ركعت بعد از حمد صد مرتبه تسبیحات اربعه خوانده می شود.

9. نماز امام كاظم ـ علیه السّلام ـ

نماز حضرت كاظم ـ علیه السّلام ـ دو ركعت است، در هر ركعت حمد یك مرتبه و توحید دوازده مرتبه. دعای آن حضرت در مفاتیح الجنان ذكر شده است.

10. نماز امام رضا ـ علیه السّلام ـ

نماز حضرت امام رضا ـ علیه السّلام ـ شش ركعت است، در هر ركعت حمد یك مرتبه و بعد از حمد «هل اتی علی الإنسان…» ده مرتبه. دعای آن حضرت در مفاتیح الجنان ذكر شده است.

11. نماز حضرت جواد ـ علیه السّلام ـ

نماز حضرت جواد ـ علیه السّلام ـ دو ركعت است، و در هر ركعت حمد یك مرتبه و توحید هفتاد مرتبه. دعای آن حضرت در مفاتیح الجنان ذكر شده است.

12. نماز حضرت هادی ـ علیه السّلام ـ

نماز حضرت هادی ـ علیه السّلام ـ دو ركعت است، در ركعت اول سوره حمد و یس و در ركعت دوم سوره حمد و الرحمن.

نماز دیگر: دو ركعت است در هر ركعت بعد از حمد، هفتاد مرتبه سوره توحید.

13. نماز امام حسن عسكری ـ علیه السّلام ـ

نماز امام حسن عسكری ـ علیه السّلام ـ چهار ركعت است، در دو ركعت اول بعد از حمد پانزده مرتبه سوره زلزلت، و در دو ركعت آخری بعد از حمد پانزده مرتبه سوره توحید.

14. نماز حضرت صاحب الزمان ـ علیه السّلام ـ

نماز امام زمان ـ علیه السّلام ـ دو ركعت است، در هر ركعت حمد را یك مرتبه بخواند و «ایّاك نعبد و ایّاك نستعین» را صد مرتبه مكرر كند، بعد از آن حمد را تمام كند و سوره توحید را یك مرتبه بخواند. سپس دعای فرج را بخواند «اللّهمّ عظم البلاء و برحَ الخفاء…».[1][1] . سراج الشیعه، ص 102 و 103، مفاتیح الجنان، ص 78.

شفاعت حضرت معصومه س

روایتی زیبایی از امام صادق ع است که ازجایگاه ویژه ای حضرت معصومه س خبرمیدهد

حضرت فرمودند

خدواندحرمی دارد که مکه است پیامبرحرمی دارد که مدینه است امیرمومنان حرمی دارد کوفه است …همانا بهشت هشت دردارد سه تای آن مربوط به قم است

دختری از فرزندمن (امام کاظم) درآنجادفن می شود که نامش فاطمه است تمام شیعیان من را اوشفاعت میکند

بحار57،ص229

دربرخی روایات آمده امام صادق ع فرمودند حرم ما اهلبیت قم است

بحار57ص216

 #واقعه غدير، بنقل ازابن ماجه قزويني از براء بن عازب :

عدي بن ثابت از براء بن عازب نقل كرده است كه در «حجة الوداع» كه افتخار همراهى با رسول‏ خدا صلّى اللّه عليه و آله را داشتيم ، در بازگشت، در يكى از مسيرها دستور داد براى نماز جمع شويم سپس دست على عليه السّلام را گرفت و فرمود :

«آيا من به مؤمنان از خود آنها سزاوارتر نيستم؟ همه تصديق كردند. باز هم فرمود: آيا من نسبت به تك تك مؤمنان از خود آن‌ها سزاوارتر نيستم؟ باز هم تصديق كرده و بله گفتند . سپس اشاره به حضرت على عليه السّلام كرده و فرمود: «اكنون كه مرا تصديق كرديد، پس این به هر مؤمنى همان مقام اولويت را دارد كه من نسبت به آن مؤمن دارم . پروردگارا دوستش را دوست بدار ، و دشمن او را خوار و ذليل فرما.»

(ابن ماجه القزويني ، محمد بن يزيد (متوفاي٢٧٥ هـ) ، سنن ابن ماجه ج١/ص٤٣/ح١١٦ ، فَضْلِ عَلِيِّ بن أبي طَالِبٍ رضي الله عنه ، تحقيق : محمد فؤاد عبد الباقي ، ناشر : دار الفكر - بيروت .)

از کتابخصائص الحسینیه

نوشته ی مرحوم آیت الله شیخ جعفر شوشتری

ویژگی #خاص امام حسین که #منشاء همه خصوصیات دیگر شد

این صفت همانند امتثال امام از #پیام خاصی از جانب خداوند بود که امام را به عبادتی #مخصوص در روزی خاص امر فرمود و در مقابل و به عنوان #پاداش آن #عبادت، از جانب خداوند مورد #الطاف ویژه قرار گرفت.

#عبادت امام حسین در آن روز، عبادتی است که از هیچ کس قبل از ایشان سر نزده است و بعد از آن حضرت نیز تحقق نمی یابد.

آن عبادت، #جامع جمیع عبادات قابل تصور است، یعنی در برگیرنده ی همه ی عبادت های #بدنی #واجب، #مستحب، #ظاهری، #باطنی، #روح و #صورت آن هاست که می تواند توسط #کاملترین افراد انجام شود و همچنین شامل همه ی عبادت های #قلبی واجب و مستحب است.

تمام #مکارم_اخلاق و #صفات_حسنه سازگار و متضاد با هم، به اضافه تحمیل بزرگترین #مصیبت ها و #صبر_اکمل نسبت به آنها و حتی #شکر بر مصائب به #عالی_ترین وجه ممکن در #یک_روز در امام حسین علیه السلام ظاهر و متبلور گشت.

امام با این عبادت ها به مزیت ها و خصوصیاتی که موجب #پاکیزه_ترین و #درخشنده_ترین #فضائل می گردد، دست یافت و بر آنها، ویژگی #عبادت در هنگام #مصیبت را هم افزود که این صفت از ویژگی تعدادی از پیامبرانی است که خداوند به آنها بر فرشتگان #مباهات می کند.

بنابراین امام دارای عبادت مخصوصی است که در این باره همتایی ندارد و به همین خاطر مورد #خطاب_خاص خداوند قرار گرفت و خداوند خطاب به او فرمود:” یا ایتها النفس المطمئنة ارجعي الى ربك راضية مرضية” و رضایت او را از خدایش و رضایت خودش از حسین علیه السلام را با گفته “#راضية_مرضية” اعلام فرمود و او را به #عبودیت_خاص و #جنت_خاص منسوب به خودش با این گفته “فادخلي في عبادي وادخلي جنتي” #مختص گردانید.

از کتاب خصائص الحسینیه

نوشته ی مرحوم آیت الله شیخ جعفر شوشتری

امام حسین علیه السلام و #طهارت ظاهری

امام حسین علیه السلام در شب شهادت با آبی که فرزندش علی برای او آورد، با اینکه می دانست به آن آب احتیاج پیدا می کند، #غسل کرد که این یکی از ویژگی های امام است که اقسام طهارت را فراهم آورد.

سپس به طاهری خاص که همان خون قلبشان بوده، #مطهر شد و از آن صورت را وضو داد.

سپس با خون خود غسل #ترتیبی انجام داد و بدن خود را غسل داد و آنگاه یکبار دیگر، برای غسل #ارتماسی در خون خود فرو رفت.

پرسش: اولین مخالف غدیر که بود؟

✍پاسخ: هنگامی که رسول خدا (ص) علی(ع) را در روز” غدیرخم” به خلافت منصوب فرمود و درباره او گفت: من کنت مولاه فعلی مولاه” هر کس من مولی و ولی او هستم علی مولی و ولی او است، چیزی نگذشت که این مساله در بلاد و شهرها منتشر شد.

 ” نعمان بن حارث فهری” خدمت پیامبر (ص) آمد و عرض کرد تو به ما دستور دادی شهادت به یگانگی خدا و اینکه تو فرستاده او هستی دهیم ما هم شهادت دادیم، سپس دستور به جهاد و حج و روزه و نماز و زکات دادی ما همه اینها را نیز پذیرفتیم، اما با اینها راضی نشدی تا اینکه این جوان (اشاره به علی(ع) است) را به جانشینی خود منصوب کردی، و گفتی: من کنت مولاه فعلی مولاه، آیا این سخنی است که از ناحیه خودت یا از سوی خدا است؟!

✳️پیامبراکرم(ص) فرمود:” قسم به خدایی که معبودی جز او نیست این از ناحیه خدا است".

 ” نعمان” روی برگرداند در حالی که می‏گفت اللَّهُمَّ إِنْ کانَ هذا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِکَ فَأَمْطِرْ عَلَیْنا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ:” خداوندا! اگر این سخن حق است و از ناحیه تو، سنگی از آسمان بر ما بباران"! اینجا بود که سنگی از آسمان بر سرش فرود آمد و او را کشت، همین جا آیه سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ لِلْکافِرینَ لَیْسَ لَهُ دافِعٌ نازل گشت".

 آنچه را در بالا گفتیم مضمون عبارتی است که در کتاب مجمع البیان از ابو القاسم حسکانی با سلسله سندش از” امام صادق (ع)” نقل شده است 

 
چرا بالای گنبد امام على(ع) پرچمی وجود ندارد 

برای بسیاری از مردم این سوال وجود دارد که چرا بر گنبد نورانی امیرالمومنین(ع) پرچمی وجود ندارد در حالیکه تمامی گنبدهای ائمه اطهار پرچم دارند 

●پرچم نمادی ست به نشانه خونخواهی و طلب تقاص و تقاص ‼️

خون امام علی(ع) توسط فرزندش امام حسن علیه السلام از ابن ملجم ملعون پس گرفته شد!
در حالیکه سایر ائمه در انتظار قیام امام منتظر برای قصاص مجرمین هستند!

گنبد حضرت زینب نیز پرچمی نداشت تا اینکه بارگاه نورانی اش بدست شمر صفتان بمباران شد و مدافعان حرم حضرت زینب پرچم تقاص را بر گنبد ملکوتی اش برپا داشتند . . .

????????????????????
بخشی از خطبه غدیر

 هان مردمان! على ياور دين خدا و دفاع‌‌كننده‌‌ى از رسول اوست و هم او پرهيزكار، پاكيزه و رهنماى ارشاد شده به دست خود خداست. پيامبرتان برترين پيامبران، جانشينش در ميان شما برترين جانشينان و فرزندانش برترين اوصيايند. هان مردمان! فرزندان پيامبران از نسل آنان‌‌اند و فرزندان من از نسل اميرالمؤمنين على. هان مردمان! به ‏راستى كه شيطانِ اغواگر، آدم را با رشك، از بهشت راند. مباد شما به على رشك ورزيد كه آن‌‌گاه كرده‌‌هايتان نابود و گام‌‌هايتان لغزان خواهد شد. آدم به خاطر يك اشتباه، به زمين هبوط كرد، حال آن‌‌كه برگزيده‌‌ى خداى عزّوجلّ بود؛ پس چگونه خواهيد بود كه شما شماييد و دشمنان خدا نيز از ميان شمايند.

انحراف غدیر خم

انحرافاتی که بعد از غدیر خم پیدا شد و ماها هم غفلت کردیم - همه نه - بسیاری از ماها، اکثریت شاید غفلت کردند و ما را کناره گیر کردند، نگذاشتند که در امور مسلمین دخالت بکنیم، اسباب این گرفتاریهایی شده است که الآن در سرتاسر کشورهای اسلامی داریم می‌بینیم، در همه جا این مسائل هست.

باور کردند علمای اهل سنت به اینکه اطاعت از هر قلدری باید کرد، این هم به دست اشخاص قلدر پیدا شده است.
امکان دارد یک همچو چیزی که پیغمبر اسلام احکام بفرستد و بگوید از آتاتورک که احکام ما را محو می‌کند اطاعت کنید؟! این را کدام عقل می‌پذیرد؟ پیغمبر اسلام احکام بفرستد، خدای تبارک و تعالی احکام بفرستد بگوید که نماز بخوانید، بعدش هم بگوید اطاعت کنید از آتاتورک که می‌گوید نماز نخوانید!

از کدام بشنویم، از خدا یا از آتاتورک؟! این را چه عقلی باور می‌کند؟ آن اولوالامری که در قرآن وارد شده است، واضح است که کسی است که تِلو (پیرو، دنباله) رسول خداست، الله هست، رسول خدا هست، اولوالامر او باید یک همچو صفاتی داشته باشد. معقول نیست که خدای تبارک و تعالی مردم را وادار کند که از رضاخان که همه جهات شرعی و اسلامی را کنار می‌گذاشت، شما اطاعت کنید؛ دین بفرستد بعد بگوید از کسی که لا دین است اطاعت کنید؛ یعنی، شما هم لا دین بشوید، می‌شود این؟! ا

این انحرافاتی است که پیدا شده است و مع الأسف، دستهای قوی‌ای این انحرافات را ایجاد کردند و ما و دیگران در حال غفلت هستیم.

صحیفه نور،جلد 20،صفحه 33
دیدار امام خمینی(ره) با مسؤولین کشوری و لشکری به مناسبت روز عید غدیرخم
مورخ : 1365/06/02

#واقعه غدير از نگاه اهل سنت

 قصیده غدیریه عمرو عاص(جلجلیه)

درباره موضوع غدیر و تعیین حضرت امیرالمومنین علیه‌السلام به‌عنوان جانشین پیامبر صلی الله علیه وآله ، آثار ادبی فراوانی برجای مانده‌است.
یکی از آنها که از شاهکارهای ادبی عرب محسوب شده قصیده‌ای است که از عمرو عاص نقل شده است. حال آن‌که عمرو عاص یکی ازمخالفان و دشمنان سرسخت امام بود.

وی در این شعر مطالب جالبی از حقایق تاریخی از جمله داستان غدیر سخن به میان آورده و به آن اعتراف و استناد کرده است.

این شعر به نام غدیریّه عمروعاص و نیز قصیده جلجلیه معروف است.

عمروعاص که از طرف معاویه به حکمرانی مصر گمارده شده بود ، از ارسال خراج و مالیات مصر به شام امتناع می‌کرد.
معاویه پس از چندین مکاتبه ، در نامه‌ای با مضمون زیر ، عمروعاص را ضمن سرزنش، تهدید نمود:

نامه‌هائى مکرر مبنى بر مطالبه خراج مصر به تو نوشتم و تو در جواب آن کوتاهى کرده و امتناع ورزیدى. اکنون براى آخرین بار می‌‏نویسم که بدون هیچ تأخیرى فورا خراج مصر را ارسال نما . و السلام .

عمروعاص در جواب معاویه نامه‌ای به‌نظم نوشت که به قصیده جلجلیه معروف شد.

جلجل به معنای زنگوله است . عمروعاص منظور خود را از انتخاب این نام ، در پایان قصیده ذکر کرده‌است .

قصیده جلجلیه ۶۶ بیت دارد و در آن به حقایقی اشاره شده‌است که هر مسلمان آزاده و با شرافت از خواندن آن متأثر می‌گردد.

مضمون ترجمه برخی از ابیات قصیده جلجلیه از این قرار است:

ای معاویه، قضایا را فراموش مکن… این من بودم که به مردم گفتم نمازشان بدون وجود تو قبول نیست …

این من بودم که آنها را برانگیختم تا با سید اوصیاء علی علیه‌السلام به‌بهانه خونخواهی آن مرد احمق (عثمان) جنگ کنند.

این من بودم که به لشگریانت یاد دادم که هرگاه دیدید علی علیه‌السلام چون شیر برای کشتن شما به سویتان می‌آید شلوارتان را در بیاورید و پشت به او کنید تا او شرم کند و از کشتن شما منصرف شود…

ای معاویه، مگر گفتگوی من و ابوموسی‌اشعری را فراموش کرده‌ای ؟… مگر یادت رفته که در آن روز چطور جامه خلافت را از قامت علی در آوردم …
بقدری راحت این کار را کردم که انگار پاپوش از پای در می‌آورم…

و مگر یادت رفته که جامه خلافت را مانند انگشتری که به انگشت می‌کنند بر تو پوشانیدم…

ای معاویه این من بودم که تو را بدون جنگ و دعوا بر فراز منبر نشاندم ، گرچه به خدا لیاقت آن را نداشتی و نداری…

این من بودم که تو را در شرق و غرب پرآوازه‌نمودم… اگر من نبودم، تو مانند زنها در خانه نشسته بودی و بیرون نمی‌آمدی…

ای‌پسر هند ما – از روی نادانی – تو را علیه علی یاری نمودیم و علی کسی بود که خدا از ولایت او به عنوان “نبأ عظیم” یاد نموده…

وقتی تو را بر سر مسلمین بالا بردیم به اسفل سافلین فرو افتادیم…

ای‌معاویه، یادت هست که چقدر پیامبر درباره علی توصیه می‌کرد؟

یادت هست که پیامبر در “غدیر خم” بر منبر رفت و در حالیکه دست علی در دست او بود به امر خداوند گفت:

 ای مردم ، آیا من بر شما از خودتان سزاوارتر نیستم (آیا من بر شما ولایت ندارم؟)
همه گفتند: «تو برما ولایت داری».

 آنگاه پیامبر گفت: «پس هر کسی که من مولا و ولیّ او هستم، علی ولیّ اوست».

یادت می آید پیامبر در آن روز دعا کرد که «خدایا، علی برادر پیامبر توست، پس دوست او را دوست بدار و با دشمنش دشمن باش»…

در آن روز وقتی استاد تو (ابوبکر) دید دیگر مدال خلافت علی پاره شدنی نیست ، آمد و به علی تبریک گفت…

ای معاویه ما جایمان در آتش ، در درک اسفل جهنم خواهد بود… و در فردای قیامت که روز شرمندگی ماست خون عثمان ما را نجات نخواهد‌داد…

فردا خصم ما علی است و او نزد خدا و رسولش عزیز است…

در آن روز که پرده (از کارهای ما) برافتد، عذر ما چیست؟…

  پس وای بر تو و وای بر من…

ای معاویه چه رابطه‌ای (مشابهتی) می تواند میان تو و علی باشد؟!…

  علی چون شمشیری (برّان) است و تو مانند داسی (کُند)…

  علی که چون ستاره آسمان‌است کجا و تو که چون ریگی بیش‌نیستی کجا؟!…

ای معاویه آگاه باش که در گردن من زنگوله‌ای است که اگر گردنم را تکان بدهم ، زنگوله به صدا در خواهد‌آمد و آبروی تو خواهد‌رفت.

  این قصیده متواتر و غیر قابل انکار است ، حتی در بحث آموزش ادبیات عرب از آن بعنوان شاهکار ادبی یاد می‌شود .

 برخی از منابع اهل تسنن
لطائف اخبار الدول (تاریخ اسحاقی) ، ص۴۱
شرح زهری مغنی اللبیب ج ۱ ص ۸۲

 برخی منابع شیعی
الغدیر ج۲ ، ص۱۷۳(الغدیر از روایات اهل سنت تشکیل شده)
انوار النعمانیه ص ۴۳
ریاض الجنه زنوزی ، روضه۲