حضرت علی (ع)در يکی از خطبه ها فرمودند :« يَا أَيُّهَا النَّاسُ طُوبَى لِمَنْ شَغَلَهُ عَيْبُهُ عَنْ عُيُوبِ النَّاسِ وَ طُوبَى لِمَنْ لَزِمَ بَيْتَهُ وَ أَكَلَ قُوتَهُ وَ اشْتَغَلَ بِطَاعَةِ رَبِّهِ وَ بَكَى عَلَى خَطِيئَتِهِ فَكَانَ مِنْ نَفْسِهِ فِي شُغُلٍ وَ النَّاسُ مِنْهُ فِي رَاحَةٍ .»[1][2]

کسی که عيب خود را نبيند در حقيقت چند عيب دارد:

1- نمی تواند خود را اصلاح کند.

2- گرفتار تکبر و عجب می شود .

حضرت داود u روزی خود را آماده عبادت کرد و گفت :« لَأَعْبُدَنَّ اللَّهَ الْيَوْمَ عِبَادَةً وَ لَأَقْرَأَنَّ قِرَاءَةً لَمْ أَفْعَلْ مِثْلَهَا قَطُّ فَدَخَلَ مِحْرَابَهُ فَفَعَلَ فَلَمَّا فَرَغَ مِنْ صَلَاتِهِ إِذَا هُوَ بِضِفْدَعٍ فِي الْمِحْرَابِ فَقَالَ لَهُ يَا دَاوُدُ أَعْجَبَكَ الْيَوْمَ مَا فَعَلْتَ مِنْ عِبَادَتِكَ وَ قِرَاءَتِكَ فَقَالَ نَعَمْ فَقَالَ لَا يُعْجِبَنَّكَ فَإِنِّي أُسَبِّحُ اللَّهَ فِي كُلِّ لَيْلَةٍ أَلْفَ تَسْبِيحَةٍ يَتَشَعَّبُ لِي مَعَ كُلِّ تَسْبِيحَةٍ ثَلَاثَةَ آلَافِ تَحْمِيدَةٍ وَ إِنِّي لَأَكُونُ فِي قَعْرِ الْمَاءِ فَيُصَوِّتُ الطَّيْرُ فِي الْهَوَاءِ فَأَحْسَبُهُ جَائِعاً فَأَطْفُو لَهُ عَلَى الْمَاءِ لِيَأْكُلَنِي وَ مَا لِي ذَنْبٌ .»

3- مردم در چشم او تحقير می شوند.

4- به کسی اعتماد نمی کند.

به همين خاطر است که روزى پيامبر اسلام o بر منبر برآمد، و به صداى بسيار بلند كه زنان در خانه‏هاى خودمى‏شنيدند، فرمود:« يَا مَعْشَرَ مَنْ أَسْلَمَ بِلِسَانِهِ وَ لَمْ يُخْلِصِ الْإِيمَانَ إِلَى قَلْبِهِ لَا تَذُمُّوا الْمُسْلِمِينَ وَ لَا تَتَبَّعُوا عَوْرَاتِهِمْ فَإِنَّهُ مَنْ تَتَبَّعَ عَوْرَاتِهِمْ تَتَبَّعَ اللَّهُ عَوْرَتَهُ وَ مَنْ تَتَبَّعَ اللَّهُ تَعَالَى عَوْرَتَهُ يَفْضَحْهُ وَ لَوْ فِي بَيْتِهِ .»[2][3] يعنی ” يا معشر من اسلم بلسانه و لم يسلم بقلبه‏» .يعنى: اى گروهى كه به زبان،اسلام آورده‏ايد، و دل شما از مسلمانى خالى است، تجسس لغزشها و عيوب مسلمين رانكنيد به درستى كه: هر كه در صدد و عيبجوئى مسلمانان باشد، خدا عيبجوئى او را مى‏كند.و هركه خدا عيبجوئى او را كند او را رسوا مى‏گرداند.”

عيب خود را نمی بيند و دنبال کشف عيوب ديگران است. بلکه آنچه که عيب نيست عيب می پندارد.

خدای متعال به بنده اش فوق العاده ارزش قائل است ولو بنده اش از نظر عمل دچار نقص شود. به همين خاطر می بينيم حتی اهانت به جنازه مسلمان را اجازه نمی دهد. و ما را موظف می کند در هنگام غسل و کفن و دفن ميّت بايد احترامش را حفظ کنيم. و نبش قبر مسلمان چون ممکن است به وی اهانت شود حرام است.

پيامبر اسلام o می فرمايند :« هر كس جنازه مسلمانى را غسل دهد و امانت را ادا بنمايد. براى او بهر موئى ثواب آزاد كردن يك برده باشد، و همچنين يك صد درجه رتبه او بالا رود، عمر بن خطّاب گفت: يا رسول اللَّه چگونه اداء امانت كند، فرمود: عورت او را بپوشاند، و اگر نقص عضوى ديد آن را مستور دارد و چنانچه ستر عورت او نكند و عيب‏ او را نپوشاند أجرش تباه شود و در دنيا و آخرت عيوبش آشكار گردد.»[3][4]

از حضرت پيغمبر - صلى الله عليه و آله - مروى است كه فرمودند: «هر كه ظاهر كندعمل ناشايست كسى را، مثل آن است كه خود به جاى آورده باشد.و هر كه سرزنش كندمؤمنى را به چيزى، نميرد تا خود به آن مبتلا گردد