دعا كردن در سکوت!
كارشناسان مذهبي معتقدند هر دعايي مستجاب نمي شود. آنها اظهار مي دارند براي استجابت دعا بايد موانع اجابت دعا را از ميان برداشت و با خلوص نيت دعا كرد پاك كردن ذات و نفس براي اجابت دعا يك اصل كلي و مهم است ولي آنچه بايد در نظر داشت اين است كه همه دعاها وقتي به عرش اعلي مي رسند خداوند براساس حكمت و دانشش بعضي دعاها را مستجاب كرده و برخي را مستجاب نمي كند.
بنابراين افراد بايد اين اصول مهم را در نظر داشته كه سعي كنند فرايند دعا كردن را فرا بگيرند. الهه شفايي در ارتباط با فرايند خاص دعا كردن مي گويد: «در احاديث داريم كه وقتي پيامبر يا امامي قصد داشت با خداي خود خلوت كرده و دعا كند به غار يا خلوتگاهي رفته و ابتدا سكوت مي كرد.
اين بزرگواران با سكوت درون، خود را خالص ساخته و تمركز بيشتري براي ارتباط با خدا مي گرفتند و سپس خواسته هاي خود را براساس آگاهي و دانش و با در نظر گرفتن حكمت الهي بيان مي كردند.»
وي ادامه مي دهد: «در مراقبه نيز افراد ياد مي گيرند ابتدا سكوت كرده و تمركز كنند سپس روي دعا و خواسته اي كه دارند تفكر بيشتري كنند يعني آنها ابتدا روي عبادت «خداوند بخشنده مهربان» تمركز كافي كرده و به تك تك كلمات آن توجه كنند، اين تمركز روي عبادات باعث مي شود فرد بر دعاي خود دقت كافي كرده و آنچه را مهم است از خداوند بخواهد و از خواسته هاي بي جا و بي اساس صرف نظر كند. با اين شرايط او به مرحله استجابت نزديك تر مي شود. در اين شرايط افراد به مرحله بلوغ و تكامل دعا نزديك تر شده و خواسته هايشان را با دقت نظر بيشتري انتخاب مي كنند و درخواست هايشان از خداوند نيز عمق بيشتري دارد.»
بنابراين امام جعفر صادق (ع) نيز سفارش مي كند: «دعاي مستمندان را در حق بيمارانتان دست كم نگيريد. دعاي آنها در حق شما مستجاب مي شود و در حق خودشان مستجاب نمي شود.»بطور كلي دعا كردن در حق ديگران اهميت زيادي دارد اما به قول امير مومنان علي(ع) دعايي كه همراه با عمل نباشد همچون تيري است كه هدف نداشته باشد