از‌بدعتهای‌عمر‌اول‌از‌همه‌،قلم‌و‌دوات‌خواستن‌‌پیغمر‌‍«ص»در‌حال‌احتضار‌بود

که‌فرمود:بیاورید‌برای‌من‌کتابی‌وقلم‌ودواتی‌تا‌برای‌شما‌چیزی‌را‌بنویسم‌که‌هرگز

بعد‌از‌من‌گمراه‌نشوید.عمرگفت‌این‌مرد‌هزیان‌می‌گوید‍ما‌را‌کتاب‌خدا‌بس‌است.

دوم.معته‌را‌حرام‌کرد.‌سوم‌.حکم‌تیمم‌را‌انکار‌کرد.چهارم.غضب‌کردن‌فدک‌وغضب‌

خلافت‌امیرالمومنین«ع»و….

برگرفته‌از‌کتاب‌ثمرات‌الحیات‌‌جلد‌دوم

علت‌امراض‌روحی‌‌چهار‌چیز‌است:‌ الف.وسوسه‌وغلبه‌شیطان‌‌‌که‌کمال‌عدوات‌و

دوشمنی‌با‌اولاد‌آدم‌دارد.ب.غلبه‌نفس‌اماره‌در‌وجود‌انسان‌‌است‌.چون‌نفس‌نایب

شیطان‌‌در‌بدن‌است.‌ج.مصاحبت‌ومجالست‌با‌شیطانهای‌‌انسی‌یعنی‌رفقای‌بد‌است.

کتاب،ثمرات‌الحیات،جلد‌دوم

کلامی از شیخ بهایی:

آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا:
اگر بسیار کار کند، می گویند احمق است
اگر کم کار کند، می گویند تنبل است
اگر بخشش کند، می گویند افراط است
اگر جمع گرا باشد، می گویند بخیل است
اگر ساکت و خاموش باشد، می گویند لال است
اگر زبان آوری کند، می گویند وراج و پر گوست
اگر روزه برآرد و شبها نماز بخواند، می گویند ریا کار است
و اگر نکند، می گویند کافر است و بی دین است
لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد
و جز از خداوند نباید از کسی ترسید.
پس آنچه باشید که دوست دارید.
شاد باشید، مهم نیست این شادی چگونه قضاوت شود

حضرت علی (ع)در يکی از خطبه ها فرمودند :« يَا أَيُّهَا النَّاسُ طُوبَى لِمَنْ شَغَلَهُ عَيْبُهُ عَنْ عُيُوبِ النَّاسِ وَ طُوبَى لِمَنْ لَزِمَ بَيْتَهُ وَ أَكَلَ قُوتَهُ وَ اشْتَغَلَ بِطَاعَةِ رَبِّهِ وَ بَكَى عَلَى خَطِيئَتِهِ فَكَانَ مِنْ نَفْسِهِ فِي شُغُلٍ وَ النَّاسُ مِنْهُ فِي رَاحَةٍ .»[1][2]

کسی که عيب خود را نبيند در حقيقت چند عيب دارد:

1- نمی تواند خود را اصلاح کند.

2- گرفتار تکبر و عجب می شود .

حضرت داود u روزی خود را آماده عبادت کرد و گفت :« لَأَعْبُدَنَّ اللَّهَ الْيَوْمَ عِبَادَةً وَ لَأَقْرَأَنَّ قِرَاءَةً لَمْ أَفْعَلْ مِثْلَهَا قَطُّ فَدَخَلَ مِحْرَابَهُ فَفَعَلَ فَلَمَّا فَرَغَ مِنْ صَلَاتِهِ إِذَا هُوَ بِضِفْدَعٍ فِي الْمِحْرَابِ فَقَالَ لَهُ يَا دَاوُدُ أَعْجَبَكَ الْيَوْمَ مَا فَعَلْتَ مِنْ عِبَادَتِكَ وَ قِرَاءَتِكَ فَقَالَ نَعَمْ فَقَالَ لَا يُعْجِبَنَّكَ فَإِنِّي أُسَبِّحُ اللَّهَ فِي كُلِّ لَيْلَةٍ أَلْفَ تَسْبِيحَةٍ يَتَشَعَّبُ لِي مَعَ كُلِّ تَسْبِيحَةٍ ثَلَاثَةَ آلَافِ تَحْمِيدَةٍ وَ إِنِّي لَأَكُونُ فِي قَعْرِ الْمَاءِ فَيُصَوِّتُ الطَّيْرُ فِي الْهَوَاءِ فَأَحْسَبُهُ جَائِعاً فَأَطْفُو لَهُ عَلَى الْمَاءِ لِيَأْكُلَنِي وَ مَا لِي ذَنْبٌ .»

3- مردم در چشم او تحقير می شوند.

4- به کسی اعتماد نمی کند.

به همين خاطر است که روزى پيامبر اسلام o بر منبر برآمد، و به صداى بسيار بلند كه زنان در خانه‏هاى خودمى‏شنيدند، فرمود:« يَا مَعْشَرَ مَنْ أَسْلَمَ بِلِسَانِهِ وَ لَمْ يُخْلِصِ الْإِيمَانَ إِلَى قَلْبِهِ لَا تَذُمُّوا الْمُسْلِمِينَ وَ لَا تَتَبَّعُوا عَوْرَاتِهِمْ فَإِنَّهُ مَنْ تَتَبَّعَ عَوْرَاتِهِمْ تَتَبَّعَ اللَّهُ عَوْرَتَهُ وَ مَنْ تَتَبَّعَ اللَّهُ تَعَالَى عَوْرَتَهُ يَفْضَحْهُ وَ لَوْ فِي بَيْتِهِ .»[2][3] يعنی ” يا معشر من اسلم بلسانه و لم يسلم بقلبه‏» .يعنى: اى گروهى كه به زبان،اسلام آورده‏ايد، و دل شما از مسلمانى خالى است، تجسس لغزشها و عيوب مسلمين رانكنيد به درستى كه: هر كه در صدد و عيبجوئى مسلمانان باشد، خدا عيبجوئى او را مى‏كند.و هركه خدا عيبجوئى او را كند او را رسوا مى‏گرداند.”

عيب خود را نمی بيند و دنبال کشف عيوب ديگران است. بلکه آنچه که عيب نيست عيب می پندارد.

خدای متعال به بنده اش فوق العاده ارزش قائل است ولو بنده اش از نظر عمل دچار نقص شود. به همين خاطر می بينيم حتی اهانت به جنازه مسلمان را اجازه نمی دهد. و ما را موظف می کند در هنگام غسل و کفن و دفن ميّت بايد احترامش را حفظ کنيم. و نبش قبر مسلمان چون ممکن است به وی اهانت شود حرام است.

پيامبر اسلام o می فرمايند :« هر كس جنازه مسلمانى را غسل دهد و امانت را ادا بنمايد. براى او بهر موئى ثواب آزاد كردن يك برده باشد، و همچنين يك صد درجه رتبه او بالا رود، عمر بن خطّاب گفت: يا رسول اللَّه چگونه اداء امانت كند، فرمود: عورت او را بپوشاند، و اگر نقص عضوى ديد آن را مستور دارد و چنانچه ستر عورت او نكند و عيب‏ او را نپوشاند أجرش تباه شود و در دنيا و آخرت عيوبش آشكار گردد.»[3][4]

از حضرت پيغمبر - صلى الله عليه و آله - مروى است كه فرمودند: «هر كه ظاهر كندعمل ناشايست كسى را، مثل آن است كه خود به جاى آورده باشد.و هر كه سرزنش كندمؤمنى را به چيزى، نميرد تا خود به آن مبتلا گردد

 
 
 

توصيه خداوند به حضرت موسی
اصبع ابن نباته يکی از ياران مخلص اميرالمؤمنين u بود . او در جنگ‏هاي جمل و صِفّين، همراه مولا u بود و از ياران باوفاي آنحضرت به شمار مي‏رفت. پس از ضربت خوردن علي‏ u ، وي از معدود افرادي است که اجازه حضور بر بالين ايشان را يافت. وی روايتی از حضرت علی u نقل می کند که آنحضرت فرمودند :« قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لِمُوسَى عَلَيْهِ السَّلَامُ يَا مُوسَى احْفَظْ وَصِيَّتِي لَكَ بِأَرْبَعَةِ أَشْيَاءَ أُولَاهُنَّ مَا دُمْتَ لَا تَرَى ذُنُوبَكَ تُغْفَرُ فَلَا تَشْتَغِلْ بِعُيُوبِ غَيْرِكَ وَ الثَّانِيَةُ مَا دُمْتَ لَا تَرَى كُنُوزِي قَدْ نَفِدَتْ فَلَا تَغْتَمَّ بِسَبَبِ رِزْقِكَ وَ الثَّالِثَةُ مَا دُمْتَ لَا تَرَى زَوَالَ مُلْكِي فَلَا تَرْجُ أَحَداً غَيْرِي وَ الرَّابِعَةُ مَا دُمْتَ لَا تَرَى الشَّيْطَانَ مَيِّتاً فَلَا تَأْمَنْ مَكْرَهُ .» [1]
1- « أُولَاهُنَّ مَا دُمْتَ لَا تَرَى ذُنُوبَكَ تُغْفَرُ فَلَا تَشْتَغِلْ بِعُيُوبِ غَيْرِكَ .»
مؤمن هميشه نگران گناهان خويش است . چرا که گناه نه تنها انسان را از خدا دور می کند و آخرتش را آتش سوزان می نمايد . در همين دنيا نيز اثرات بسيار سوئی دارد.
يا موسی تا يقين به آمرزيده شدن گناهانت پيدا نکرده ای عيوب ديگران را ذکر نکن. چون عيوب ديگران از دو حال خارج نيست . يا از عيوب غير اختياری است که بطور طبيعی يا براساس حوادث در بدن او بوجود آمده است . مانند اينکه قدش کوتاه است ، رنگش سياه است ، معلوليت جسمی دارد . يا از عيوب اختياری است . و عيوب اختياری نيز از دو حال خارج نيست يا گناه است يا گناه نيست . اگر عيوب ديگران از عيوب غير اختياری و يا اختيآری غير گناه است ، ذکر آن شايسته نيست . زيرا آن عيبها يا در دست انسان معيوب نيست يا اختياری هم باشد ، گناه نيست . واگر از عيوبی باشد گناه است مثلا شخصی است که اين عيب را دارد ، شراب مب کند يا دزدی می کند . يعنی شخصی است گناه می کند. حق نداری مادامی که گناهان تو آمرزيده نشده ، گناهان او را ذکر کنی. چون عيبی که به ديگران می گيری در خودت نيز هست . اين بزرگ تريم عيب انسان است که عيب خود را نبيند و عيب ديگران را ببيند.